Vroeger was ik regelmatig flink depressief, dat begon al vóór mijn 20e. Ik heb periodes gehad dat ik eigenlijk dood wilde en dat ik het helemaal niet meer zag zitten. Soms langere periodes achter elkaar en soms een paar dagen en dan klaarde de lucht weer wat op. Ik heb er ook wel medicijnen voor gehad en lang geleden heb ik ook gesprekken bij de psychiater in het ziekenhuis gehad omdat ik me zo down voelde. Het zit wel wat in de familie, mijn vader heeft een periode gehad dat hij nauwelijks zijn bed nog uitkwam en ook mijn broer heeft wel eens verzucht dat hij wel klaar was met het leven, ook tamelijk recent. De afgelopen jaren ging het met mij eigenlijk heel goed en voelde ik mij prima. Ik kon mijn leven minstens een 7+ geven en dat is toch mooi, vind ik zelf.
Vanaf het begin van de pandemie was ik een beetje bang voor een nieuwe depressie, contacten vielen weg, ik was veel meer alleen thuis, met zorgen over een mogelijke toekomstige besmetting en pijnklachten door mijn heupaandoening en ellenlange wachtlijsten, maar heel lang ging het bijzonder goed.
Tot afgelopen dinsdag.
Het was voor mij geen blue Monday, maar blue Tuesday.
Kwam het door de naderende nog weer strengere lockdown maatregelen, nog minder bewegingsruimte en nog minder bezoek voor iedereen? En/of de mogelijke vreselijke gewelddadigheden bij de inauguratie van Joe Biden?
Ineens hoefde het voor mij niet meer, ik had de hele dag zin om te huilen en het gevoel van depressie overweldigde mij. Wat maakt het ook allemaal uit, ik wil niet meer, méér dan genoeg geweest!
Dat soort gedachten.
En ik kon ze ook niet van mij af zetten. Mechanismen van vroeger speelden door mijn hoofd: zo veel mogelijk eten om alle gevoelens te overstemmen, het liefst heel vet en zoet, totdat ik alleen nog maar ziek, misselijk en ellendig in mijn bed kan liggen. Dat heb ik niet gedaan, blijkbaar is dat echt een gepasseerd station (op zich driewerf HOERA!!! 🎉🎉🎉, alleen wilde die hoerastemming niet zo komen).
Het enige dat ik kon bedenken, was dat het misschien maar kort zou duren en dat ik anders misschien maar een hulplijn moest bellen. Mijn kinderen wilde ik er nog niet mee belasten en schrik aanjagen.
Ik heb er niet tegen geknokt, ik mocht van mijzelf depressief zijn.
Of het dat was wat hielp en ik de depressieve gevoelens gewoon maar toeliet, dat weet ik niet, maar ik voel me nu al weer een stuk beter.
Ik heb nu de houding: lief zijn voor mijzelf en proberen dingen te doen die ik leuk vind en waar ik van kan genieten. Dat deed ik eigenlijk ook al, maar soms, in een depressieve bui, dan werkt dat toch niet genoeg.
Nu denk ik: ach, een lockdown meer of minder en een maandje of wat meer of minder op de wachtlijst voor mijn operatie, ik sla me er wel door heen!
Verlies jij ook wel eens de moed?
vrijdag 22 januari 2021
Plotseling en onverwacht: blauwe dinsdag
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Beste Aaf, wat fijn dat dit gevoel kwam en ook weer ging. Je hebt toch echt de veerkracht dan.
BeantwoordenVerwijderenOp dit moment kan ik redelijk met alles dealen, al zal ik blij zijn als het weer iets normaler wordt. In het verleden zijn er wel perioden geweest waarin ik dacht, als ik vandaag onder de bus kom, kan het mij niet schelen. Maar dat is al lang geleden, gelukkig. Groet,g
Erkennen en accepteren dat je een mindere dag hebt, helpt bij mij vaak. Daarnaast probeer ik te bedenken wie het nog zwaarder heeft dan mij. Dan is zelfmedelijden snel weg.
BeantwoordenVerwijderenDapper dat je dit deelt.Over depressief praten wordt vaak weg gemoffelt(is niet stoer, is niet iets voor op de Instagram). Goed dat je een hulplijn belde, daar zijn ze voor!
BeantwoordenVerwijderenWees maar lekker lief voor jezelf!
Volgens mij staat er niet dat Aaf een hulplijn belde.
VerwijderenDat klopt, die heb ik nog niet gebeld. Als ik langer in de put had gezeten, dan had ik dat wel gedaan of dan deed ik dat in de toekomst alsnog.
VerwijderenMijn voordeel is wel dat ik ervaring heb met het "uit de put komen" en dat ik vrij veel vertrouwen heb in mijn herstellend vermogen. Ik bedoel: het is niet helemáál een inktzwart gat.
Wat moeilijk voor je. Wel goed,dat je geen troostvoedsel nam en depressief mocht zijn. Gelukkig verlies ik niet de moed. En realiseer me,dat het geen verdienste is,maar genetisch
BeantwoordenVerwijderenJazeker. En inderdaad de naderende avondklok en bezoekbeperking is een flinke domper. Het is iets mentaals, want we gaan al maandenlang nauwelijks ergens op bezoek en 's avonds vrijwel nooit de deur uit. Dus die weken zullen weinig verschil maken. Maar het leven bestaat niet alleen uit hoogtepunten en je mag zeker onderkennen dat het eens een tijd niet zo lekker loopt
BeantwoordenVerwijderenWaar ik veel baat bij heb is mijn Gratitude Diary. Daar noteer ik iedere dag niet mijn zorgen en beslommeringen in, maar zaken waar ik blij of dankbaar om ben. Het fijne is ook dat je dat kunt teruglezen en de rode lijn ontdekken in dingen die je positieve zin raken. En die kun je dan bewuster op gaan zoeken - zelfs: een wat langere lekkere warme douche nemen voor een keertje!
Het Gratitude Diary is een van de zaken die ik heb overgenomen uit de (gratis) online Yale cursus Science of Happiness. Die cursus is ontwikkeld voor US studenten maar ook als NL middelbare muts kun je er nog wel wat nieuws uit halen.
Wij hebben beiden al wat meer jaren op de teller en voor mij scheelt het dat ik weet, dat moeilijke en meer vreugdevolle perioden elkaar afwisselen. Heb jij dat ook vroeg ik me af? Dat lijkt me vooral zo lastig voor veel sombere tieners en jongvolwassenen - dat ze geleerd hebben uit de reclame dat het leven altijd geweldig moet zijn, en nog niet door deze periode "heen kunnen kijken" en vertrouwen dat ze zich later beter zullen voelen.
Voor iedereen met blues - sterkte hoor!
Wat mooi om te lezen. Ik had het dinsdag ook even zwaar inderdaad... fijn te weten dat we niet de enigen zijn.
BeantwoordenVerwijderenNee, ik heb zelf geen depressieve neigingen, dus ik herken dit niet. Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou heel bedreigend was, deze niet verwachte aanval. Je ving het volgens mij heel goed op... dat is het voordeel van ouder worden (ja ja), je hebt het meeste al eens meegemaakt en doorstaan. Het beste ermee!
BeantwoordenVerwijderenIk had het gisteravond ineens, zo'n gevoel dat er niets goed loopt en dat er iets boven het hoofd hangt. Gelukkig heb ik goed geslapen en vanmorgen ziet mijn wereld er weer anders uit. Ook ik kan erg somberen en dat weg eten, wat ik gisteren dus ook gedaan heb. Vanochtend weer met goede moed en gezond voedsel gestart. Ik vind het ook niet zo gek, er komt zoveel op ons af!
BeantwoordenVerwijderenSterkte en hartelijke groet, Gerda
Donkere momenten heb ik zeker ook wel eens. Ik vind het heel fijn om te lezen dat je je nu weer beter voelt Aaf. Gevoelens komen en gaan, evenals gedachten. Ik houd mezelf altijd voor dat ik meer ben dan alleen die gevoelens en emoties. En bloggen helpt mij ook altijd erg als ik het even even gehad heb.
BeantwoordenVerwijderenEen mindere dag heb ik wel eens maar echt depressieve gevoelens niet.
BeantwoordenVerwijderenWaar ik wel de moed over verlies is of mijn huis ooit nog afkomt, er moet nog zoveel gebeuren.
Maar dat is van een heel alnder caliber dan depressief zijn denk ik
Wat akelig Aaf maar fijn dat je je nu weer iets beter voelt. Ook mooi dat je het deelt wie weet voor hoeveel mensen je een steun kunt zijn nu ze lezen dat ze niet de enige zijn met dit soort gevoelens.
BeantwoordenVerwijderenSoms is het oke om te zeggen, voelen en merken dat je even niet oke bent. Niets mis mee. Ik heb ook mijn momenten/dagen dat ik het even moeilijk heb. Je bent niet alleen.
BeantwoordenVerwijderenNou, ik verlies zeker wel eens de moed hoor. ik had maandag een blog geschreven dat het thuisscholen dit keer zo goed ging en ik had ook direct die dag erna een 'blauwe dinsdag', helaas blijft ie bij mij een beetje hangen. Ik hoop na dit weekend toch wel weer wat minder last te hebben. Ik vind het vooral lastig dat er niet edcht bijtank momentjes zijn, je zit de hele dag op elkaars lip, ook in het weekend...
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook wel last van depressies.Mijn remedie is, gewoon aan toegeven, ik ga gewoon liggen. Dat is mi de beste remedie. Van zulke gevoelens kun je het nooit winnen. Ik heb ook een aantal jaren ad gebruikt. Daar ben ik nu af maar ik gebruik wel omega 3. Dat helpt mij. Daardoor kan ik net zonder ad.
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend akelig voor je! Ik herken het zeker ook!
BeantwoordenVerwijderenMij helpt zeker niet er aan toegeven, maar iedere dag naar buiten gaan, ook met minder weer, meestal op de fiets. Dat mogen we nog wel, ik kom weinig tegen.
Ook helpt mij een legpuzzel op de tafel leggen van 500 stukjes, niet te moeilijk.
Het valt ook niet mee wat er allemaal op ons afkomt momenteel en iedereen heeft er weer een andere mening over lijkt het wel.
Heel veel sterkte en beterschap, kop op, je doet je best en meer kan je niet doen!
Ik viel maandag in een gat en het deksel ging erop.. dinsdag nog zo verdrietig en opstandig en Ik wil Nu van de brug springen gevoel.. Mijn oudste zus is al jaren ziek en komt op de vrijdag met haar man en mijn oudste (alleenstaande broer) bij ons eten.. jawel mensen 3 is teveel.. en nu nog maar 1 bezoeker mogelijk.. Dus woensdag uitgebreid gekookt en vanaf nu kan dat ook echt niet meer en daar word ik zo verdrietig van. Zus en broer zijn heel hecht met elkaar, maar zij kan geen visite meer ontvangen en dus zien ze elkaar alleen nog maar bij mij.. en nu dus ook niet meer.. tot het weer buiten in de tuin kan.. daar hopen we op.
BeantwoordenVerwijderenIk was dus niet zo flink en mijn dry januari is gisteravond gesneuveld met een fles rode wijn.. vannacht er heel slecht door geslapen.. dus ook geen oplossing. Goddank kan ik wel fietsen/wandelen en dus zo hup op de fiets naar de weekmarkt, een overdosis aan vitaminen inslaan.. daar knap ik ook van op.. koken. Bieke
Ik voelde mij afgelopen dinsdag ook niet erg jofel. Ik heb toen 5 bossen tulpen gekocht en heerlijk mijn huis opgefleurd. Het hielp. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenIk heb dat ook wel eens, ben in het verleden ook serieus depressief geweest Als ik dat nu heb, is dat vaak als ik wakker word. Dan ben ik ook letterlijk fysiek onpasselijk en heb ik een paar uren nodig om terug op mijn plooi te komen en me wat lekkerder in mijn vel te voelen.
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar hoor, maar een dip mag best, en je helpt jezelf door jezelf iets te gunnen. Ik heb te doen met degenen die niet de financiële middelen hebben om zich iets te gunnen, en ikzelf heb dat wel en jij ook. Kijk naar wat de situatie je brengt, en minder naar wat het je afneemt, schreef iemand laatst en dat is inderdaad een goede manier. Iedereen sterkte gewenst, en uithoudingsvermogen en een positieve blik.
BeantwoordenVerwijderenIk heb deze week aan shoptherapie gedaan: Ik heb bij de bibliotheek 5 boeken besteld. Kost mij niets, als ik ze niet meer leuk vindt ben ik ze terug dus geen troep in huis en heel veel keuze.
VerwijderenIk ben nog steeds depressief
BeantwoordenVerwijderenHet vervelende hiervan is dat ik elke dag pijn heb
Opzij van mijn borst ertussen en de lymfeklieren
En iets pijn is te hendelen maar erge pijn in de vorm
Dat ze je met een mes in je borst steken is erg pijnlijk
Moet dan erg huilen en duurt soms uren en durf ik niet te slapen en zo
Ik was al een paar keer naar de ah geweest en vanmiddag stonden we met de auto net voor de winkel en kreeg ik weer veel pijn
Dus zijn we weernaar huis gegaan en is manlief later deboodschapjes gaan doen
Dan kom ik thuis en huil want ben zo boos dat dit mij niet lukt
Het schoonmaken lukt ook niet echt goed
Wat verdrietig, ik hoop dat er iets tegen je pijn gedaan kan worden. Niet boos worden omdat je iets niet kunt, kun je toch niets aan doen.
VerwijderenMooi hoe je jouw verhaal deelt .Een heel bekend iets voor mij ook helaas depressie en alles wat erbij hoort ,maar goed daar schrijf ik verder niet over .Soms moeten we de dingen even laten komen zo het is want het is ook een moeilijke tijd ,het komt wel goed met jou. Wees lief voor jezelf Aaf want dat verdien je !
BeantwoordenVerwijderenHet gaat niet denk ik over jezelf wat gunnen in materiele zin. Maar jezelf gunnen dat je dat voelt en mag voelen. En lief zijn voor jezelf. Het is soms ook vagijn met peren. Goed van je dat je hierover schrijft. In deze tijd denk ik nog herkenbaarder. Sterkte ermee. De Luisterlijn is geduldig en 24/7 beschikbaar. Anoniem.
BeantwoordenVerwijderenMooi blog. Goed om over te schrijven. Ik had een lastige start van januari. Naast alle coronabeperkingen is er bij ons ziekte in de familie (niet door corona maar wel ernstig) en dan al die duisternis in januari en druilerig weer...
BeantwoordenVerwijderenAfgelopen maandag dacht ik: het lijkt wel of ik echt depressief word. Nergens zin in, alle klusjes uitstellen, alles is te veel... Ik besloot maandag de huisarts te bellen om toch eens een afspraak te maken met de psycholoog in onze huisartsenpraktijk. Ik kreeg meteen een afspraak voor afgelopen dinsdag. Alleen al van dat idee knapte ik een beetje op. Keurig op tijd voor de afspraak zat ik in de wachtkamer met mijn mondkapje op. In mijn hoofd zat ik al te bedenken wat ik allemaal wilde bespreken. Alleen werd ik maar niet binnengeroepen. Na een kwartiertje gewacht te hebben klopte ik maar eens aan. "Ik had een afspraak om 2 uur". Zegt de psycholoog: "Ach mevrouw, ik heb u een uur geleden gebeld en uw voicemail ingesproken. Ik hoorde vanochtend dat een familielid corona heeft en ik ben nu bezig al mijn afspraken af te bellen want ik moet naar huis en in quarantaine. Het spijt me dat u voor niets bent gekomen. Wilt u met de assistente een nieuwe afspraak maken?" Ik ben maar gauw weer naar huis gegaan! Ik kon er wel om lachen... Volgende week donderdag heb ik een nieuwe afspraak. Hoop dat die door kan gaan. Iedereen die het moeilijk heeft: wees lief voor jezelf. En er is nu gelukkig al meer daglicht en ik zag al wat sneeuwklokjes, de lente gaat gelukkig wel door dit jaar! Liefs van Alice