40 kilo minder - het grootste cadeau!

Nadenkend over cadeaus die ik aan mijzelf wil geven voor mijn lager lichaamsgewicht, kom ik tot de conclusie dat ik het grootste cadeau al lang te pakken heb!
Wat dat is?

Ik kan mij beter bewegen:

• Ik kan een stuk gemakkelijker opstaan uit een stoel. Dat kost veel minder moeite.
• Ik klim gemakkelijker de trap op.
• Het strikken van mijn veters is niet meer een probleem.
• Het is gemakkelijker om een tijdje te staan, ondanks pijnlijke heup.

Een aantal gezondheidsklachten is verbeterd:

• Minder last van astma
• Minder last van urine incontinentie. Ik verloor ongewild nogal eens wat druppeltjes plas, met name bij hoesten, niezen en bij het afstappen van de fiets. Dat gebeurt me nu zelden meer.
• Daarnaast vermoed ik, dat ik minder snurk of misschien wel helemaal niet meer. Soms werd ik wakker van mijn eigen snurkgeluid en dat gebeurt nu nooit meer. 
• De bloeddruk is verbeterd, waardoor ik nog maar de helft van de bloeddrukmedicatie gebruik.
• Geen insuline meer nodig. Ik heb kort geleden bij de apotheek alle overbodige medicijnen, insuline en naalden met enig ceremonieel weggegooid.
  

Ik pas nu beter in en op dingen:

• In het verleden ben ik wel eens opgestaan terwijl een caféstoel aan mijn heupen bleef hangen. Hoogst ongemakkelijk.

• 

  Een dergelijk type stoel bleef hangen!
  
  

  Opvouwbare tuinstoelen gaan vaak maar tot een bepaald gewicht en als je zwaarder bent dan dat, zijn ze onveilig. Ik was altijd bang dat ik er bij een ander doorheen zou zakken en mij ernstig zou bezeren of misschien wel wat breken. Zelf heb ik twee tuinstoelen die tot 150 kg kunnen dragen.
  
• Ik pas in gangbare kledingmaten. Maat L en maat 44/46 zijn nu prima! De ene maat L is trouwens de andere niet, maar dat geheel terzijde. Dat ik nu in "normale" confectiematen pas, maakt de keus veel ruimer dan voorheen, toen ik afhankelijk was van echt XXXL maten of groter. Toegegeven, modehuizen voeren meestal nóg kleinere maten, maar daar hoef ik ook niet in te passen! Een leuk aspect van het passen in gangbare kledingmaten is ook, dat ik, als dat nodig is, méér kans heb dat ik kleding kan lenen. Bijvoorbeeld als ik onverhoopt te water raak of als er in gezelschap koffie, wijn of soep op mijn kleding gemorst wordt, dan pas ik in kleding van een ander. Ik maakte mij daar vroeger heel druk over: stel je voor dat de kleding die ik aan heb niet meer draagbaar is, wat dan? Nu kan ik een trui of een vest van dochter lenen, we hebben niet helemaal dezelfde maat, maar in geval van nood dan past het!
• Het is al even geleden dat ik voor het laatst vloog, maar toen paste ik nauwelijks in een vliegtuigstoel. Ik had nog nèt geen verlenging nodig van de gordel. De lengte van mijn benen blijft nog steeds een beetje problematisch, maar ik hoef niet meer bang te zijn dat ik door mijn omvang niet in de stoel en de riem pas.
  
• Vroeger brak er door mijn gewicht nogal eens een WC bril en dan kwam de huid van mijn billen tussen de scheur die dan ontstond! Au, au! Vreselijk! We hebben dat indertijd opgelost door een degelijke houten WC-bril te installeren en niet regelmatig weer eens de woningbouwvereniging te bellen voor een nieuw kunststof exemplaar. Die houten scheurde gelukkig niet en die heb ik meeverhuisd naar mijn huidige woning.
  

Daarnaast, ook zeker niet onbelangrijk, heb ik nu statistisch gezien meer kans op een lang leven, en ook nog zonder al te veel beperkende ziektes! Ik weet het, statistiek zegt niet alles over het werkelijke leven, misschien was ik ook met een BMI> 40 wel erg oud geworden, mijn grootmoeders en moeder werden respectievelijk 87, 90 en 89 jaar, maar mijn kansen zijn nu groter en dat is een fijn idee!

Ik vind al deze voordelen nog het allergrootste cadeau!