woensdag 7 april 2021

40 kilo minder - het grootste cadeau!

Nadenkend over cadeaus die ik aan mijzelf wil geven voor mijn lager lichaamsgewicht, kom ik tot de conclusie dat ik het grootste cadeau al lang te pakken heb!
Wat dat is?

Ik kan mij beter bewegen:

  • Ik kan een stuk gemakkelijker opstaan uit een stoel. Dat kost veel minder moeite.
  • Ik klim gemakkelijker de trap op.
  • Het strikken van mijn veters is niet meer een probleem.
  • Het is gemakkelijker om een tijdje te staan, ondanks pijnlijke heup.


Een aantal gezondheidsklachten is verbeterd:

  • Minder last van astma
  • Minder last van urine incontinentie. Ik verloor ongewild nogal eens wat druppeltjes plas, met name bij hoesten, niezen en bij het afstappen van de fiets. Dat gebeurt me nu zelden meer.
  • Daarnaast vermoed ik, dat ik minder snurk of misschien wel helemaal niet meer. Soms werd ik wakker van mijn eigen snurkgeluid en dat gebeurt nu nooit meer. 
  • De bloeddruk is verbeterd, waardoor ik nog maar de helft van de bloeddrukmedicatie gebruik.
  • Geen insuline meer nodig. Ik heb kort geleden bij de apotheek alle overbodige medicijnen, insuline en naalden met enig ceremonieel weggegooid.


Ik pas nu beter in en op dingen:

  • In het verleden ben ik wel eens opgestaan terwijl een caféstoel aan mijn heupen bleef hangen. Hoogst ongemakkelijk.
  • Een dergelijk type stoel bleef hangen!

    Opvouwbare tuinstoelen gaan vaak maar tot een bepaald gewicht en als je zwaarder bent dan dat, zijn ze onveilig. Ik was altijd bang dat ik er bij een ander doorheen zou zakken en mij ernstig zou bezeren of misschien wel wat breken. Zelf heb ik twee tuinstoelen die tot 150 kg kunnen dragen.
  • Ik pas in gangbare kledingmaten. Maat L en maat 44/46 zijn nu prima! De ene maat L is trouwens de andere niet, maar dat geheel terzijde. Dat ik nu in "normale" confectiematen pas, maakt de keus veel ruimer dan voorheen, toen ik afhankelijk was van echt XXXL maten of groter. Toegegeven, modehuizen voeren meestal nóg kleinere maten, maar daar hoef ik ook niet in te passen! Een leuk aspect van het passen in gangbare kledingmaten is ook, dat ik, als dat nodig is, méér kans heb dat ik kleding kan lenen. Bijvoorbeeld als ik onverhoopt te water raak of als er in gezelschap koffie, wijn of soep op mijn kleding gemorst wordt, dan pas ik in kleding van een ander. Ik maakte mij daar vroeger heel druk over: stel je voor dat de kleding die ik aan heb niet meer draagbaar is, wat dan? Nu kan ik een trui of een vest van dochter lenen, we hebben niet helemaal dezelfde maat, maar in geval van nood dan past het!
  • Het is al even geleden dat ik voor het laatst vloog, maar toen paste ik nauwelijks in een vliegtuigstoel. Ik had nog nèt geen verlenging nodig van de gordel. De lengte van mijn benen blijft nog steeds een beetje problematisch, maar ik hoef niet meer bang te zijn dat ik door mijn omvang niet in de stoel en de riem pas.
  • Vroeger brak er door mijn gewicht nogal eens een WC bril en dan kwam de huid van mijn billen tussen de scheur die dan ontstond! Au, au! Vreselijk! We hebben dat indertijd opgelost door een degelijke houten WC-bril te installeren en niet regelmatig weer eens de woningbouwvereniging te bellen voor een nieuw kunststof exemplaar. Die houten scheurde gelukkig niet en die heb ik meeverhuisd naar mijn huidige woning.

Daarnaast, ook zeker niet onbelangrijk, heb ik nu statistisch gezien meer kans op een lang leven, en ook nog zonder al te veel beperkende ziektes! Ik weet het, statistiek zegt niet alles over het werkelijke leven, misschien was ik ook met een BMI> 40 wel erg oud geworden, mijn grootmoeders en moeder werden respectievelijk 87, 90 en 89 jaar, maar mijn kansen zijn nu groter en dat is een fijn idee!

Ik vind al deze voordelen nog het allergrootste cadeau!

14 opmerkingen:

  1. Een huzarenstuk,mijn complimenten. En wat fijn van die insuline.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geweldige prestatie met grote beloningen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Waar ik nou heel benieuwd naar ben (en ik hoop dat je het niet als een belediging opvat): waarom heb je jezelf deze cadeaus niet veel eerder gegeven?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die cadeaus heb ik mezelf al een paar keer eerder gegeven, alleen kwamen de kilo's er daarna snel weer bij.
      Daar schrijf ik binnenkort een stukje over!

      Verwijderen
  4. Geweldig! Ik vind het ontzettend knap van je!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Schitterende cadeaus, daar kan niets tegenop. Chapeau!
    Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn hoor om het zo op papier te zetten. Ben benieuwd wat je jezelf gaat geven

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig cadeau! Daar mag je blij mee zijn en trots op zijn👏

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wauw, een geweldig cadeau. Echt heel knap en respect voor jou!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zo ontzettend knap. Dat wil ik ook.maar ik slik prednison en dan gaat er niks af. Ik ben hartstikke jaloers.
    Geertje Ovink

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Prednison is inderdaad een flinke belemmering om af te vallen.
      Ik snap dat je jaloers bent!
      Bij mij geeft dit medicijn torenhoge bloedsuikers, waardoor ik heel veel insuline extra moest spuiten en bij mijn moeder triggerde prednison het ontstaan van diabetes.

      Verwijderen
  10. Ik dacht met je mee om een cadeau te bedenken....maar dit is t grootste, mooiste en fijnste cadeau!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Een beetje late reactie. Ik ben zelf inmiddels met diabetes 30 plus kilo afgevallen. Ik vraag me af hoe het komt dat je (en ik ook) na jaren van weten dat afvallen goed is, pas relatief kort geleden ineens wel die knop konden omzetten. Terwijl de diabetes verpleegkundige er al jaren op hamert. Bij jou speelde mee, als ik het goed begrijp, dat je ging afvallen als bijwerking van medicijnen (misselijk) en dat die start je hielp om door te zetten? Mijn 5 broers en zussen, allen zwaargewichten hebben allen diabetes. 1 broer kreeg zijn gewicht gelijk daarna onder controle. Mijn oudste broer kon de eetknop pas omzetten toen zijn nierfunctie achteruit holde. En hij is nu ook bijna 50 kilo kwijt en zijn insuline. Ook heb ik een zus die het nog steeds niet redt haar eetgewoontes te veranderen, ondanks dreiging van afzetten van haar tenen. Ik denk dat het mij hielp dat de kinderen uit huis gingen en er meer focus kwam. Voorheen was ik vaak verdrietig dat het mij niet lukte om blijvend meer dan een paar kilo af te vallen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben 2 keer eerder meer dan 30 kilo afgevallen, maar beide keren lukte het niet om dat gewichtsverlies vast te houden.
      Na de laatste keer was ik dermate gedemotiveerd dat ik lang gedacht heb dat blijvend gewichtsverlies niet voor mij weggelegd was. Bovendien speelde bij mij een eetstoornis een vrij grote rol. Die eetstoornis is nu verdwenen, ik heb geen eetbuien meer.
      Het maandenlang misselijk zijn hielp mij goed om het gewichtsverlies in gang te zetten. Ik ben nu gewend aan het eten van relatief kleine beetjes, ik zit sneller vol dan voorheen.
      Ik schrijf er morgen over waarom het nu wel lukt om af te vallen!

      Verwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.