Ik heb al geschreven over mijn val op het steile rolpad in Brussel, waarbij ik mijn onderrug pijnlijk kneusde. Die val maakte dat ik bang werd voor roltrappen en rolpaden.
Op reis in Engeland naar de volgende verblijfplaats in het Lake District, stuitten we in Manchester Piccadilly Station weer op een rolpad en het leek er op dat er geen gewone trap was en evenmin kregen we liften in het vizier. We moesten naar perron 14 en in dat deel van het station was sprake van een verbouwing, waardoor er inderdaad in de directe omgeving geen lift beschikbaar was.
Dus ik deed een poging om dan toch maar met het rolpad naar boven te gaan, maar raakte in paniek toen ik er op wilde stappen. Mijn dochter trok me daar weg, want het ging niet goed, ik stond te trillen op mijn benen! Een lieve vriendelijke spoorwegbeambte kwam op de commotie af en mijn dochter
vertelde hem, dat ik op een dergelijke roltrap gevallen was. Hij leidde ons via omwegen naar een lift en ondertussen mijn rolkoffer overnam en enthousiast vertelde over York, waar zijn dochter woonde. Hij had gehoord dat we ook naar die stad wilden gaan. Hij gaf ons een aantal tips over plaatsen in York die we volgens hem echt zouden moeten bezoeken. En hij bracht ons naar een comfortabele wachtruimte, waar we konden wachten op onze trein.
vrijdag 16 augustus 2024
In paniek op het station!
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Je had nu geen rugzak om die je achterover kon trekken.
BeantwoordenVerwijderenDus het was ongegronde - maar reële ! - angst.
Als je daar vanaf wil zoek je het best een rolpad bij jou in de buurt en een geduldige begeleider, en oefenen maar.
Niet te lang wachten, want dan ga je er nog meer tegenop zien.
Succes !
Ik had de hele reis mijn rolkoffer en rugzak bij mij. De rugzak was wel wat lichter dan tijdens de eerste reisdag, want we wisten inmiddels dat in 1e klas treinen catering aangeboden kregen.
VerwijderenIk zou niet weten waar ik in Groningen een rolpad kan vinden. We zoeken gewoon een lift. Dat hebben we verder onderweg ook steeds gedaan.
Dat kan natuurlijk, ook een oplossing.
VerwijderenHier in Amsterdam zijn de liften regelmatig stuk, maar er is ook een roltrap en een gewone trap, dus je komt er altijd wel.
Een gewone trap kan wel, als mijn dochter de 2 koffers droeg.
VerwijderenDe Forum fietskelder heeft er een
VerwijderenDat is mooi dat het Forum die heeft, en daar past een driewieler van ca 85 cm breed op, met mij er naast?
VerwijderenNiet leuk Aaf, dat je zo'n panische reactie kreeg. Hopelijk belemmert het je niet teveel. Ik heb problemen met het rolpad onder het Forumgebouw... De laatste keer heb ik iemand anders moeten vragen om mijn fiets naar beneden en weer naar boven te helpen! Inmiddels heb ik een sticker op mijn fiets (kun je bij de gemeente aanvragen): Mijn Fiets Is Mijn Hulpmiddel. Dan mag je hem op meer plaatsen neerzetten zonder dat de boa's moeilijk doen.
BeantwoordenVerwijderenEn die Engelse spoorwegman? Wat een fijne vent. Ik was laatst op het station in Amersfoort, toen er een storing optrad. Een heel station, en toch niet de kleinste, en er was daar geen enkel NS-mens aanwezig... Info-balie niet bezet, geen loketten, geen niks. En dáár komt iemand gewoon helpen.
Ik heb voor mijn driewieler al een sticker van de gemeente. Heerlijk te weten dat ik mijn driewieler op plaatsen kan parkeren waar anderen dat niet mogen. Soms heb ik het nodig om mijn driewieler vlakbij de ingang te plaatsen. Uiteraard zo, dat hij anderen niet hindert.
VerwijderenIn Engeland werken overal heel veel mensen op stations, veel meer dan in Nederland. Ook op hele kleine stations zie je medewerkers rondlopen.
Wat een behulpzame man.
BeantwoordenVerwijderenDeze behulpzame man is In alle gevallen het tegendeel van wat mijn zus en zwager eens meemaakten daar aan de overkant van de visvijver. Het was ergens jaren '70 dat ze op vakantie waren noordelijk van Londen en moesten iets doen bij een postkantoor. Er stond een vrij lange rij en de lokettist was een geboren ambtenaar die op elke slak zout scheen te leggen. Het schoot niet erg hard op en toen ze nog één voor zich hadden sloot de lokettist het loket met de woorden "Office closed", zonder zich ook maar iets aan te trekken van de wachtrij (die hij zelf grotendeels veroorzaakt had. Tijd was tijd bij hem en ze moesten de volgende dag maar terugkomen.
VerwijderenWat een lieve man! Wat een fijn verhaal Aaf. Wat zijn er toch fijne mensen. Bijzonder hoe je lichaam een eigen plan kan trekken in het oog van traumatische gebeurtenissen. Het wil je natuurlijk beschermen.
BeantwoordenVerwijderenWat vervelend dat je er zo n tic aan over gehouden hebt. Maar wat lief en goed dat de spoorweg man en je dochter je zo goed op gevangen hebben.
BeantwoordenVerwijderenEen tic zou ik het niet willen noemen. Ik heb door de gevorderde polyneuropathie in voeten en benen een slechte balans. Lees hier meer: https://neuropathie.nu/evenwichtsstoornis-hoort-bij-neuropathie/
VerwijderenOp een horizontaal vlak gaat het nog wel, maar op een schuivend hellend vlak en dan omhoog? Daar weet mijn lichaam niet goed raad mee!
Fijn, de hulp die je gekregen hebt. Misschien een rare vraag: jij hebt veel ‘kwalen’, zit dat in jouw familie en hebben je dochters ook symptomen?
BeantwoordenVerwijderenDe astma en schildklierziekte (ziekte van Graves) komen verder niet voor in mijn familie. Mijn ouders hadden wel wat last van allergieën en eczeem , maar mijn kinderen en kleinkinderen niet.
VerwijderenOp betrekkelijk jonge leeftijd, (rond het 60e levensjaar of iets eerder) staar krijgen komt wel voor in mijn familie, mijn vader, mijn broer en ik waren er vroeg bij. Aangezien mijn dochters nog lang geen 40 zijn, is het onbekend of zij ook jong staar ontwikkelen. Mijn moeder had ook staar, maar pas na haar 80e jaar.
Slechthorendheid. Mijn vader en zijn moeder waren zo lang als ik mij kan herinneren slechthorend aan 1 oor. Ik was vanaf mijn 45e ongeveer slechthorend. Toen ontwikkelde ik in beide oren een cholesteatoom. Mogelijk was dat ook het probleem bij mijn oma en mijn vader, daar weet ik het fijne niet van. Ik heb er 3 ooroperaties voor gehad die de klachten verbeterden, ik heb vanaf ongeveer het jaar 2007 hoortoestellen. Mijn broer kreeg rond zijn 60e klachten en mijn moeder veel later, pas rond haar 85e jaar.
Mijn dochters horen tot nu toe goed.
Mijn overige kwalen, type 2 diabetes en complicaties daarvan (zoals polyneuropathie en hoge bloeddruk) komt uit de familie van mijn moeder. Mijn grootvader had diabetes en mijn moeder ook.
Mijn oudste dochter had zwangerschapsdiabetes, maar vooralsnog gaat dat goed.
Oh ja en er was ook nog een netvliesloslating en gaten in mijn netvlies op mijn 17e jaar. Een paar jaar later, rond zijn 19e jaar, was mijn broer aan de beurt en lag hij op dezelfde afdeling van toen nog het Academisch Ziekenhuis in Groningen (nu UMCG). Ook hij had een netvliesloslating en gaten in het netvlies. Ik ken verder niemand in mijn familie die daar last van heeft (gehad).
VerwijderenWat fijn dat het met jouw dochters, in ieder geval nu, goed gaat en ik hoop dat het zo blijft!
VerwijderenThea
Blijkbaar moet je overgebakken worden Aaf!
VerwijderenIk ken de uitdrukking dat iemand overgebakken zou moeten worden niet. Is dat half gaar? Ik ken wel de uitdrukking "halve gare", dat is iemand die niet goed bij zijn hoofd is, een steekje los, zeggen ze dan wel.
VerwijderenVraag toch Valys aan, je hebt er recht op
BeantwoordenVerwijderenWaarom zou ik? Ik red mij prima met bus (met wandelstok) en driewieler.
VerwijderenMischien komt er een tijd dat je Valys wel kunt gebruiken. Daarom zou het wellicht handig zijn om het aan te vragen ?
VerwijderenIk ben ook niet dol op roltrappen, maar toe nu toe gebruik is ze wel. Toen ik nog aan de zuidkant van de grote stad woonde ging ik dagelijks door de tunnel onder de grote rivier. Daar ging ik met fiets en al de roltrappen op en af. Laatste keer dat ik dat deed was vorig jaar, het is net als met fietsen, ik kon het nog steeds.
BeantwoordenVerwijderenWat een aardige man. Ja, het is ook onderdeel van zijn werk, maar ik ken genoeg mensen die je zuchtend en steunend zo min mogelijk hulp zouden bieden als ze je tegen zouden komen tijdens hun werk. Ik denk dat hij letterlijk een stapje extra heeft gedaan.
BeantwoordenVerwijderenBeste blogster, ik lees de blogs altijd met veel plezier. U schrijft op een leuke manier . Het valt me wel op dat ik steeds meer reclame tegenkom op dit blog. Ik moet er diverse voorbij scrollen. Ook tussen de reacties zit veel reclame. Inkomsten voor blogster maar het leest niet prettig.
BeantwoordenVerwijderen