Hoewel het soms in de jaren 80 en ook nog wel in de jaren 90 krap was, heb ik het nooit als heel krap ervaren.
Waarom niet?
We hadden altijd te eten.
We hadden voldoende spullen: we hadden een werkende wasmachine, we hadden een oude koelkast (een tafelmodel uit 1952) die het nog steeds deed, we hadden een kookplaat.
We hadden een dak boven ons hoofd en hoefden geen kou te lijden.
We hadden een warm bed en meubels om op te zitten.
Weliswaar was het niet het nieuwste van het nieuwste en hadden we nog nooit van design gehoord, maar op onze stoelen kon je prima zitten en we hadden een goede, stevige tafel.
We hadden ook in de winter schoenen zonder gaten waar we droge voeten in hielden.
Kleding was wat behelpen, we hadden een zeer beperkte garderobe, maar dat was gewoon en vormde geen probleem.
Haren knipten we over het algemeen zelf. Ik deed het haar van mijn man met een tondeuse, niet super kort, op de langste stand. De haren van mijn dochters waren lang en zo nu en dan knipte ik ze wat bij.
Zelf ging ik voor weinig geld naar de kappersvakschool en was ik knipmodel. Juf kwam heel vaak langs de stoelen en gaf aanwijzingen. Het model was altijd goed, soms iets te kort naar mijn smaak, maar ach, dat groeide wel weer aan.
Ik denk dat wij het in vergelijking met anderen in de bijstand heel goed hadden.
We waren hoogopgeleid en hadden een goed overzicht op onze financiële mogelijkheden en onmogelijkheden.
We hadden geen schulden en hoefden dus niets af te betalen, we hadden zelfs wat spaargeld.
We hadden geen dure "hobby's", we rook(t)en niet, we gebruik(t)en geen drugs en we dronken (drinken) vrijwel geen alcohol.
We hadden ouders die regelmatig wat geld gaven of die samen met mij boodschappen gingen doen, in de auto van die ouders en haalden dan flink wat op. Ouders betaalden bij de kassa.
Ik blogde een aantal dagen geleden over vakantiegeld. Destijds was ik wel altijd teleurgesteld als de uitkering met het vakantiegeld binnen was. Eigenlijk viel dat vakantiegeld tegen! Dat heeft te maken met het feit dat de uitkering laag was en vakantiegeld is een percentage van het inkomen.
Nu is het vakantiegeld voor een echtpaar in de bijstand €812,76. Ik ontvang nu €1190,-
woensdag 28 mei 2014
Vroeger, in tijden van crisis deel 5
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
In die tijd verhuisden wij om uit de bijstand te geraken. Partner (ook hoogopgeleid) kreeg een baan van 36 uur waarmee hij het minimumloon verdiende. Het eerste vakantiegeld was ongeveer 1000 gulden. Onze pudate dochter was 3 1/2, de jongste 3 maanden toen we verhuisden. Op donderdagavond en zaterdag werkte ik (ook hoogopgeleid) in een winkel om het gezinsinkomen wat te vergroten want wij hadden geen ouders die ons wat toe konden stoppen. Het was hard werken maar het was ook een goede periode in ons leven.
BeantwoordenVerwijderenn.b. De laatste zin ' een echtpaar...........Ik ontvang......' komt bij mij (misschien onterecht) een beetje wrang over....
...pudate m.z. oudste :-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb als kind ook nooit ervaren dat het vervelend was dat er weinig geld was. We hadden een grote tuin om in te spelen en de 'mode' was toen vooral kleding die ik toen al niet mooi vond.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn volwassen leven heb ik eigenlijk nooit last gehad van echt crisis. Bij de komst van de euro ging ik studeren en kreeg ik ineens studiefinaciering (vrij veel, want ik had een.kleine ). Nu het weer misgaat, heb ik allerhande baantjes en.zorg ik op andere manieren voor wat meer inkomen. Binnenkort heb ik zelfs weer vast werk.
Tja, de meeste mensen hebben ook nu niet 'het nieuwste van het nieuwste' en het design komt van Ikea o.i.d.
BeantwoordenVerwijderenAls kind had ik, toen ik op de middelbare school zat, 's zaterdags een baantje en in de vakantie een vakantiebaan. Zo kocht ik bv. een mooie fiets en ging ik samen met een vriendin op vakantie. Ik vond dat heel gewoon, al mijn vrienden deden dat zo. Later tijdens mijn studie woonde ik op 1 kamer en had niet veel geld te besteden, iets waarover ik niet nadacht, zo was het nu eenmaal. Later werd het wat royaler allemaal. Een jaar of tien hebben wij een echt ruim inkomen gehad, nu weer een heel stuk minder. Mijn manier van leven is niet echt veranderd. Toen het kon leefden we makkelijker, maar een gevoel van gemis vanwege minder inkomsten heb ik nooit gehad. Mijn gevoel van eigenwaarde hangt niet van mijn inkomen af.