Vorige week was ik op verjaardagsvisite bij een jarige vriendin. Ze woont buiten de stad Groningen, in een boerderij. De boerderij is enorm, met veel stallen en veel grond rond de boerderij. Geen landbouwgrond meer, dat niet, maar genoeg land om een boomgaard te hebben, een grote bloementuin, een flinke moestuin en een veld met schapen. Vriendin werd 66, haar man is 10 jaar ouder. Het "feestje" begon om 11 uur met koffie en ging door met een uitgebreide lunch.
Het was voor de verandering een mooi zonnig weer, dus we konden buiten zitten. We zaten met 8 mensen op het terras aan de zijkant van de boerderij.
Gezond en rustig?
Nou, allerminst. Ik was de enige die niet rookte, de rest stak zo ongeveer ieder half uur een sigaret of een sjekkie op. Één van de aanwezigen was bezig om met roken te stoppen, die rookte maar 2 sigaretten, de overige 6 mensen rookten de ene na de andere sigaret of sjekkie. Het was bijna windstil, dus ik was als niet-roker gedwongen om de rook in te ademen.
De weg waar de boerderij aan ligt, ligt vlakbij de A7 en wordt volop gebruikt als alternatief voor die zelfde A7. Wat een constante herrie van auto's, motoren en vrachtwagens! Het schijnt dat er in de spits altijd een file voor de deur staat.
Dan woon je landelijk idyllisch buiten!
De daken van de schuren waren ooit met riet gedekt, dat ligt er nog wel op, tenminste een oude aftandse laag, maar daar overheen liggen asbesthoudende platen. Véél asbesthoudende platen. De platen moeten binnenkort verwijderd. Dat is verplicht. Vanaf 2024 is het verboden om asbestdaken te hebben. Ze moeten er binnenkort mee bezig!
Met diezelfde vriendin sprak ik over haar vriendinnen die overleden zijn. Vriendin T. die nog voor haar 55e overleed, vriendin S, die 52 was, vriendin I. die recent op 67-jarige leeftijd overleed, vriendin A. die afgelopen winter op 65 jarige leeftijd aan longkanker overleed. Allemaal rookten ze en allemaal overleden ze aan kanker, de meesten aan longkanker.
Triest, al deze mensen, allemaal strijdbare, dappere onafhankelijke vrouwen. Want daar kenden we elkaar van, van de vrouwenbeweging.
Die 9 km terug op de fiets, door dorpjes en langs weilanden, langs velden met maïs en hennep overdacht ik dat idyllisch buiten wonen nog eens en vooral al die vroeggestorven rokers.
woensdag 5 augustus 2015
Het rustige, gezonde buitenleven
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Vreselijk dat gerook, heb er ook zo hekel aan, mijn vader is afgelopen voorjaar ook gestorven aan longkanker, 65 jaar, volgens mij is die hele generatie altijd aan het roken geweest, ik heb als kind wat in de rook gezeten, in de auto vond ik het nog het ergst!
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf 62, inderdaad zijn/waren de meeste mensen van mijn generatie "vrolijke" rokers.
VerwijderenSoms is iets wat een idylle lijkt opeens niet zo idyllisch. Zo te lezen had je een melancholisch feestje. Het kan alles weer even in perspectief zetten. Ben je nu dankbaarder voor wat je zelf hebt of kijk je nog steeds wel met een romantische blik naar de rust van het landelijke?
BeantwoordenVerwijderenIk heb die boerderij nooit zo idyllisch gevonden. Mijn vriendin woont er nu 5 jaar, het paar trok er in toen ze 60 en 70 jaar waren. In 2010 zijn jongste dochter en ik wezen kijken. We vonden het beide een rare keuze, die twee ouderen in een gigantische boerderij die veel onderhoud nodig had en het land er omheen waar ze een bloementuin, een moestuin en een boomgaard wilden aanleggen en ze verder ook nog land over hadden voor schapen of zo. Toen ze er in trokken, was er 1 vertrek dat verwarmd kon worden, de woonkeuken.
VerwijderenMijn vriendin werkte toen ook nog vrijwel fulltime op 70 km afstand van deze boerderij. Ze is 1,5 geleden gestopt met werken.
Ik ben zeker blij met wat ik heb!
Overigens snap ik wel dat deze vriendin, na 30 jaar in een huis zonder tuin te hebben gewoond, de droom had om heerlijk buiten te wonen. Na haar verhuizing kon ze zich eindelijk uitleven op een tuin vlakbij huis.
VerwijderenGelukkig ken ik heel weinig rokers. Een van mijn zwagers en zijn vrouw zijn daarentegen wel stevige rokers. Mijn man gaat binnenkort naar ze toe. Ik ga niet mee want dat trekken mijn longen niet. Mensen mogen ook niet roken in mijn huis.
BeantwoordenVerwijderenIk merk dat er steeds meer mensen stoppen met roken in mijn omgeving, dit zijn vooral de wat oudere mensen denk aan mijn ooms en tantes. Mijn opa en oma daar in tegen roken nog steeds stevig! Van onze vrienden rookt er slechts 1! Die slaat zijn sigaretje vaak over als hij bij ons op visite komt, alleen is immer zo alleen buiten. Want in huis word niet gerookt.
BeantwoordenVerwijderenHelemaal mee eens, die verstokte rokers. Maar ja ook de verstokte zonaanbidders, die spotten met huidkanker. de verstokte vleeseters van de bbq, denk aan maag en darmen enz. enz. enz. Ik erger me er niet aan, een ieder doet waar hij/zij vreugde aan beleeft en waarom zou ik dan een vingertje moeten heffen. Ik kijk maar naar mijn eigen leefwijze en of dat goed is.........? Ik hoop het. Groeten van een levensgenieter.
BeantwoordenVerwijderentja steeds meer mensen willen dat rustige buitenleven op het platteland, met als gevolg dat het niet zo rustig meer is, de meeste mensen werken vaak nog wel in stedelijke gebieden en daar gaan ze met de auto heen , dus steeds meer druk verkeer op het ooit zo rustige platteland.
BeantwoordenVerwijderen