Het bedrijf RISE Labs adverteert met een uitvaart tegen erg lage kosten.
Je kunt bij hen je lichaam doneren aan de wetenschap en dan hebben je nabestaanden nauwelijks kosten voor de uitvaart, want een crematie of begrafenis is er niet.
Op de website: "Een gemiddelde uitvaart kost al snel tussen de 5000 en 8000 euro. Dat kan voor u of uw nabestaanden een behoorlijke last zijn. Indien u of uw nabestaanden geen behoefte hebben aan een uitvaartplechtigheid en een rouwkaart, dan zijn er [bij ons] helemaal geen kosten."
Het bedrijf handelt in delen van lichamen. Voor zover ik uit de berichtgeving kan opmaken, zouden die lichaamsdelen naar het buitenland verhandeld worden. In de VS worden daar volgens de NOS hoge winsten mee gemaakt.
Mijn schoonouders deden zo iets. Ze stelden hun lichaam allebei ter beschikking aan de wetenschap.
Dat was dan wel de echte wetenschap en geen handel zoals bij RISE Labs. De lichamen van mijn schoonouders gingen heel kort na hun overlijden naar Groningen, waar hun lichamen bij de universiteit voor onderwijsdoeleinden gebruikt werden.
Bij mijn schoonvader was er nog wel een herdenkingsplechtigheid georganiseerd. Deze was in een veel te klein zaaltje, dat propvol mensen zat. Verder waren er rouwkaarten en een advertentie in de krant. Bij mijn schoonmoeder was helemaal niets, alleen een rouwadvertentie, maar ook geen kaarten of zo. Ze was er ineens niet meer, en verder was er helemaal niets.
Ik vond het vreselijk! Vooral het einde van mijn schoonmoeder. Ik weet dat ze er zelf in volle bewustzijn voor gekozen hadden, maar toch, ik vond het zó kaal, zo helemaal niets!
Ik vond dat ze meer respect verdiend hadden.
Het was uiteraard wel héél goedkoop en ik ben voor het goedkoop en bescheiden houden van een uitvaart, maar dit gaat mij veel te ver!
Kijk voor RISE Labs ook hier.
Wat vind jij van een dergelijke budget-uitvaart zonder lichaam van de overledene?
dinsdag 3 maart 2020
Budgetuitvaart
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het herdenken van een overledene zonder kist staat voor mij los van het nalaten van een lichaam aan de wetenschap.
BeantwoordenVerwijderenVoor dat laatste moet je tijdig contact opnemen met een universiteit om dit aan te vragen en vast te laten leggen. Gro ingen heeft een stop momenteel, zo weet ik van iemand die zijn lichaam wel aan de wetenschap na laat. Hij heeft dat al ruim 20 jaar geleden geregeld.
In de opera Porgy and Bess overlijdt er een arme man en zijn buren brengen hutje mutje het geld bijeen voor de begrafenis. Anders moet het lichaam naar "the medical students".
Vanouds was dat onwenselijk omdat mensen dan bij de jongste dag niet zouden kunnen wederopstaan.
Voor mezelf: (delen van) het lichaam naar de wetenschap (vgl donatie aan hersenstichting) is 1 ding, donatie om financiële redenen aan farmaceutische industrie is een stap verder. Dat zijn bedrijven met winstoogmerk.
Het klopt dat de Rijks universiteit Groningen al heel lang een stop heeft. Ze hebben kennelijk genoeg aanbod.
VerwijderenGeen herdenkingsdienst of afscheid is vreselijk. Wij hadden dat in de familie omdat de weduwe het niet aan kon. Je moet het respecteren maar voor de andere naasten was het zwaar.
BeantwoordenVerwijderenDat staat los van de handel in lichaamsdelen door buitenlandse bedrijven. En van het nalaten van een lichaam aan erkende Nederlandse wetenschappelijke instellingen. Dat laatste zie ik niet heel veel anders dan als een uitgebreide donatie.
Als je dat wil, realiseer je dan wel dat je het tijdig moet regelen, en er zijn universiteiten die stops hebben. Je kunt er niet van uit gaan dat ze je aanmelding accepteren.
Ik had er met name moeite mee dat er geen passend afscheid was. Dat er geen samenkomst was om het leven van mijn schoonmoeder te gedenken. Een afscheid kan inderdaad ook zonder lichaam.
VerwijderenIeder heeft daar een eigen en soms heel andere mening over. Mijn man wil b.v. zo goedkoop mogelijk "weg"zonder bijeenkomsten e.d.. Mocht hij de eerste zijn,dan respecteeer ik dat. Nu al wetend dat er onbegrepen reacties zullen komen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een man en twee alleenwonende kinderen. Mocht een van hen zo'n soort wens hebben, dan zou ik het niet respecteren. Een begrafenis is er voor de nabestaanden. Op deze manier wil je over je graf (dood) heen regeren, en daar hou ik niet van. De overledene houdt misschien niet van drukte, maar een begrafenis is voor de levenden.
VerwijderenIk hoorde erover op het nieuws inderdaad. Qua budget vind ik het een aansprekend idee, maar ik struikel over het handelen in lichaamsdelen... Dat klinkt mij nogal bot en onachtzaam, nonchalant en respectloos in de oren...
BeantwoordenVerwijderenMijn vader, een heel sober levende man, had alles met mijn moeder overlegd in de laatste jaren van zijn leven. Hoewel hij zelf niet van ‘poespas’ hield vond hij mijn moeders inbreng het belanrijkste.
BeantwoordenVerwijderen‘Jullie moeder moet verder leven en er vrede mee hebben’ zei hij tegen zijn 10 kinderen op de avond voor zijn overlijden.
De dienst met de door hen uitgekozen liederen, de begrafenis en de broodmaaltijd daarna voor allen die van hem hielden waren indrukwekken en mijn moeder had er vrede mee!
Bij mijn schoonvader zaten we met 4 personen in grote aula, dat was vreselijk triest en ik vraag me af of hij daar wel goed over nagedacht had hoe dat voor nabestaanden was.
BeantwoordenVerwijderenBij mijn moeder hadden we een bijeenkomst in een familiekamer en dat was fijn. Kist stond in een nis en wij konden gewoon samen praten en wat eten en drinken. Dus een combi van aula en koffie na. Was ook niet zo duur daardoor.
Echt een aanrader als je met een klein gezelschap bent
Het lichaam dat naar Rise labs wordt niet anders behandeld dan een lichaam dat naar Groningen ziekenhuis gaat.
BeantwoordenVerwijderenEnige verschil is dat er in Amerika dus schijnbaar niet genoeg aanbod is en er een bedrijf daar op in is gesprongen door lichamen te kopen en verkopen.
Raar? Zeker. Niks voor mij, maar qua lichaamsverwerking niet anders dan je lichaam zo ad wetenschap te geven.
Ik denk.met warme gevoelens terug als aan de uitvaart van mijn vader, al oud maar hoe geliefd hij was, bleek uit de volle kerk en de komst van collega,s van 25 jaar geleden. Hij had een.mooi afscheid en er is nog steeds een graf om te bezoeken en te verzorgem. Voelt heel anders voor de nabestaanden.
BeantwoordenVerwijderenPaar jaar geleden is een dierbaar familielid overleden. Helaas besloten vrouw en kinderen dat bij de crematie alleen kinderen en broers, zussen aanwezig mochten zijn. Ik vond dit erg verdrietig heel zeker omdat hij een paar weken vooraf nog gezegd had dat ik op zijn afscheid mocht komen. Ik heb voor mijn gevoel niet echt afscheid van hem kunnen nemen en dat doet nog steeds pijn.
BeantwoordenVerwijderenIk vind een plechtigheid/samenzijn met vrienden en familie van groot belang, omdat je zo de overledene herdenkt (of kunt controleren dat hij/zij echt dood is - het ligt aan de relatie die je had), èn omdat je het leven viert. Het leven dat geweest is, en het leven van de familie en vrienden.
BeantwoordenVerwijderenMijn zeer bescheiden en sobere schoonvader wilde een sobere begrafenis zonder poespas. Helaas voor hem was hij zeer actief en geliefd in de kerk en de gemeenschap en waren er heel veel mensen. Waarvan vele in hun toespraak de volle kerk overzagen en verzuchtten: Sorry Jan, we weten dat jij dat anders gewild zou hebben....wat de andere aanwezigen een glimlach ontlokte. Ik denk daar met warmte aan terug.
BeantwoordenVerwijderenToen een oudoom stierf bleek dat hij geen verzekering had afgesloten.Ook niet voldoende geld had achtergelaten. Onze familie is klein,mijn broer en ik regelden de crematie. We vonden op internet een budget begrafenisondernemer. En hebben toen voor de allergoedkoopste crematie gekozen. Er was gewoon geen geld voor meer. Geen bijeenkomst, helemaal niks.Het voelde kaal maar het ging niet anders.
BeantwoordenVerwijderenVoor mij hoeft de hele poespas niet .Ben ik de eerste wil ik het simpel ,mijn man en dochter mogen me zien in mijn kist en de rest blijft maar weg .Geen aula met mensen die ik normaal ook nooit meer zie of wat van hoor en ook geen advertentie in de krant .Dat is de afspraak hier thuis
BeantwoordenVerwijderenBij de crematie van mijn moeder heb ik de aanwezigheid van collega's en vrienden van mij als een grote steun ervaren. De collega's kenden mijn moeder helemaal niet, alleen uit mijn verhalen. Ze kwamen om mij te steunen en dat heb ik zeer gewaardeerd. Ook waren er enkele oud-collega's van mijn vader aanwezig. Mijn vader was toen al 19 jaar dood. Ik kende oud-collega's van vroeger persoonlijk (we woonden lang boven het bedrijf) en ik vond het fijn dat ze er waren.
VerwijderenBij zowel mijn Vader en Moeder zat de aula vol want toen was er nog familie en veel buren uit mijn jeugd .Mijn broer was een eenzaam mens en ongetrouwd en toch heb ik nooit meer iets vernomen van al die mensen die er toch waren tijdens zijn begrafenis . Dat is de reden dat ik zeg ,laat maar .Ik ben niet verbitterd maar vind het zinloos condoleance koffietafel en dergelijke
VerwijderenMijn tante stierf een paar jaar geleden (Belgische) en ook zij had jaren geleden l voorzien dt ze haar lichaam aan de wetenschap wou geven. Bij ons in Belgie gaat het anders in zn werk: na een paar jaar, als alle onderdelen 'opgebruikt' zijn, krijgt de familie het lichaam terug en mag je de resten alsnog begraven of verassen.
BeantwoordenVerwijderenDat 'wetenschappelijk onderzoek' is in de meeste gevallen ook gewoon studenten die leren snijden...dat kunnen ze ook leren op een kadaver van een dier mijns insziens...
Ik vond het vreselijk! Er was ten tijde van het overlijden ook het 1 en ander misgelopen waardoor ik nu met een paar trauma s zit. ( er was niet goed gecommuniceerd dat de fzmilie het lichaam nog wou groeten, waardoor we een reeds half geprepareerd lichaam te zien kregen met opengesneden schedel en gezwollen als een voetbal).
Ook het feit dat het lichaam al die tijd gebruikt werd en dat wij na een paar jaar een echte begrzfenis moesten organiseren, was niet fijn. Al die jaren zit je als het ware te wachten op het definitieve afscheid.
Ik wil zo n dingen nooit meer meemaken. Het was echt geen fijne ervaring!
Groetjes, Nona
Nona, wat een afschuwelijk verhaal. Ik hoop dat de goede herinneringen aan je tante deze nare dingen overstemmen.
BeantwoordenVerwijderenEr zijn ook gewoon budgetuitvaarten mogelijk (rond 2000 a 3000 euro) waarbij je gewoon netjes wordt begraven of gecremeerd.
BeantwoordenVerwijderenEr worden in uitvaartland grote woekerwinsten gemaakt, op bv kisten zit een enorme winstmarge (gewoon dubbele van de kostprijs en meer). Mensen zijn na een overlijden erg emotioneel en willen dan ‘het beste’, ze zijn daarin makkelijk te bespelen met mooie praatjes. Een mooiere kist voor 1000 extra, paar honderd meer voor bloemen en voor je het weet zit je inderdaad aan een bedrag rond de 6000 a 7000. Terwijl de overledene echt niks heeft aan een mooiere kist, die is immers dood. Ik weet nog dat bij het overlijden van mijn schoonvader mijn schoonzussen ook zo’n enorm bedrag hebben uitgegeven en uren bezig waren met muziek en bloemen. Terwijl mijn schoonvader een chagerijnige halfblinde en dove man was die zijn hele leven erg gierig is geweest en zijn lichaam aan de wetenschap wilde schenken, hij kreeg alleen de papieren niet rond voor zijn overlijden daarvoor. Ook gaf hij geen snars om bloemen of muziek.