woensdag 21 oktober 2020

Hoe gaat het nu echt met je?

Al jaren liep ik slecht en had ik klachten die achteraf gezien veroorzaakt werden door slijtage aan mijn heupen. Als mijn kinderen mij in de eerste golf van corona vroegen:  hoe gaat het? Dan antwoordde ik: wel goed hoor! Ik bedoelde eigenlijk: wel goed naar de gegeven omstandigheden, maar in feite niet heel goed. Ik had het gevoel dat ik met mijn klachten moest leren leven, ik had een instabiel heiligbeen en oefeningen om de pijnklachten te verminderen hadden weinig geholpen. In feite ging het vanaf maart steeds slechter, er zat in het begin van de coronapandemie een soort omslagpunt waarbij steeds er meer pijn ontstond, ook in rust als ik in bed lag. Dus eind mei toch maar eens de huisarts gebeld voor een afspraak. Door corona was ik niet direct aan de beurt. Er was geen levensbedreigende situatie, dus ik was al snel 10 dagen verder. Bij lichamelijk onderzoek wist de huisarts vrijwel zeker dat het om ernstige slijtage ging. Ze stuurde mij naar het ziekenhuis voor foto's. Die afspraak duurde wel even, want corona. Toen er eenmaal een foto gemaakt was, ging het snel. De uitslag was er nog diezelfde dag en 2 werkdagen later zat ik bij orthopedie. Dat was 22 juni jl. De wachttijd voor een operatie werd ingeschat op 3 à 4 maanden.

Ik zei dus steeds dat het goed ging, maar in feite ging het helemaal niet zo goed. Ik was somber gestemd over mijn loop- en sta-vermogen en was stiekem bang in een rolstoel te belanden. Over die angst sprak ik niet. Maar die omstandigheden in aanmerking genomen ging het best goed met mij in die coronatijd. Ik kon en kan door mijn introverte persoonlijkheid goed tegen alleen zijn en ik vermaakte mij wel met lezen, blogjes schrijven en dagelijks twee keer een half uurtje fietsen. Ik miste mijn kinderen en kleinkinderen wel, maar het was draaglijk. Wat ik vergat te vermelden aan mijn kinderen en vrienden, was dat mijn loopvermogen zienderogen achteruit ging. Ik kon eigenlijk niet lopen zonder pijn en meer dan een paar meter zonder steun zat er niet in. Ik was blij met de winkelwagen in de supermarkt, want die gebruikte ik als rollator.
Mijn oudste dochter zei op een gegeven moment: "wat loop je slecht", en dat terwijl ik zo onopvallend mogelijk probeerde pijn te lijden en ik die dag een redelijk goede dag had. Ik hoopte tegen beter weten in dat het vanzelf weer over zou gaan. Het was immers ook vanzelf gekomen? Heel veel klachten gaan na verloop van tijd vanzelf weer over. 

Inmiddels ben ik veel mededeelzamer over pijn in mijn lijf en angsten daaromtrent. In de weken voor de operatie had ik naast pijn in mijn heupen ook veel pijn in mijn linker knie. Ik had op internet gelezen dat de pijn van slijtage in de heup kan uitstralen naar de knie, maar ik was er niet zo zeker van, dat ik niet óók nog slijtage aan mijn knie had en dus naast de beide operaties aan mijn heupen nog een nieuwe knie moest. Dus praatte ik over de vrees dat ik ook een nieuwe knie zou moeten. En ook praatte ik na de operatie over mijn opluchting dat die pijn in de knie helemaal verdwenen was. Heerlijk om te merken dat in heel korte tijd alle klachten in mijn linker been gewoon weg zijn en dat ik met dat been soepel kan bewegen!

20 opmerkingen:

  1. Wat zul je wat gehad hebben. Schrijf je dat bewust ? De pijn leiden. 😉 Zo gewend om er mee te leven. Tot dat het lijden te erg werd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oeps, nee, ik heb altijd moeite met ei en ij. De spellingscontrole doet in zo'n geval helemaal niets voor mij.
      Ik heb het veranderd.

      Verwijderen
  2. Geweldig dat we in een tijd leven dat dit kan. Dat je na een heupoperatie weer goed kan lopen en bewegen. Wat zullen, pakweg 100 jaar geleden, mensen wat afgeleden hebben. Nog een jaar of twintig te gaan maar altijd pijn. Nauwelijks kunnen lopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het zit dan nu wel tegen met de wachttijden en zo, maar toch geweldig dat we zo'n goede gezondheidszorg hebben en je na zo'n ingrijpende operatie zo snel al weer zonder pijn op de been kan zijn! Zo krijg je weer zin in de toekomst en kunnen er nog heel veel pijnloze jaren komen! Dat wens ik je echt toe!
    Hopelijk word je ook snel aan de andere heup geholpen.

    Tegen mijn schoonmoeder die vond dat je niet moest klagen maar dragen zei ik altijd :zeuren moet ook gebeuren. De meeste mensen die vragen hoe het met je gaat willen alleen maar horen: "goed", maar waarom zou je niet gewoon de waarheid kunnen zeggen als het niet goed gaat. Gedeelde smart is tenslotte halve smart. Zeker met je geliefden en kinderen!

    Jij bent lang genoeg flink geweest en hebt de schouders eronder gezet! Petje af hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat heerlijk dat de pijn in je linkerbeen nu verdwenen is. Hopelijk ben je gauw aan de beurt met je andere heup.
    Ik houd helemaal niet van mensen die altijd klagen maar tegenover je naasten doen alsof er (bijna) niks aan de hand is, is ook niet goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zijn je kinderen op hun beurt soms ongerust over jou geweest zonder iets te zeggen. Misschien dat je openheid oplucht.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn dat je nu de dingen benoemd. En dat het nu zo goed met je gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat heerlijk inderdaad dat het nu zoveel beter gaat zeg! Wat goed dat de operatie zo effectief was.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo zie je, waar ernstig overgewicht allemaal toe kan leiden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er speelden ook andere factoren een rol. Het is niet zo dat gedurende 20 jaar een BMI van 40,5 automatisch leidt tot ernstige slijtage. In mijn familie, eigenlijk de familie van mijn moeder, komt artrose ook zonder overgewicht veel voor.

      Verwijderen
    2. Ging het over de gevolgen van ernstig overgewicht?

      Of is dit bedoeld als een steek onder water??

      Verwijderen
    3. Wat een nare reactie! Voelt u zich nu blij dat het toch maar weer gezegd is. Of wilt u hiermee zeggen dat u perfect bent?

      Verwijderen
    4. Inderdaad een hele nare reactie. In de familie van mijn man komt iedereen aan de beurt voor 65 jaar, wat betreft heupoperaties. En wat denk je, allemaal slanke mensen.

      Verwijderen
  9. Fijn dat het nu zo'n stuk beter gaat, Aaf! Ik hoop voor je dat je gauw aan de beurt bent voor de tweede heup en dat het herstel daarvan ook voorspoedig zal gaan. En gelukkig dat je knie lijkt mee te vallen. Ik heb overigens bewondering voor de moed waarmee je alles oppakt!
    Een hartelijke groet van Jo.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat is het vaak lastig antwoord geven op de vraag :hoe is het
    ? Soms zou je willen vragen, wil je de korte of de lange versie :)
    Kort is, goed, lange versie eerlijk...
    Heb er ook ervaring mee, als parkinsonpatient

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Pijn en slechter lopen sluipt er ook langzaam in en vooral in het begin komt en gaat het, dan heb je ook minder de neiging erover te praten.
    Maar als ik het zo lees is het toch wel heel heftig bij je geweest, ook jammer van je tijd vlak na pensioen.
    Goed dat het nu wel bespreekbaar is, het even kwijt kunnen verlicht psychisch ook de pijn een beetje

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Goed voor jezelf opkomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik hoop dat jouw verhaal lezers aanspoort om klachten serieus te nemen. Ja ouder worden komt met gebreken, maar aan heel veel gebreken kunnen ze anno NU heel veel doen. Fijn Aaf dat jouw herstel zo voorspoedig gaat en je weer kunt dromen van dingen als Museumbezoek of Wandeling.. Ik hoop dat jouw 2e operatie gauw gepland gaat worden.. al vrees ik van niet.. want dokters hebben even handen en bedden vol. Maar voor nu gaat het al veel beter dan een paar maanden geleden. Geniet van herwonnen vrijheid en vrij zijn van ernstige pijn. Bieke

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Nu je aan één heup pijnloos bent, merk je het verschil nog veel beter. En kan me voorstellen dat je nu maar al te graag ook de tweede wil laten vervangen. Sneu dat je zo lang 'gewend' bent geraakt aan met pijn lopen. Snap het goed, het sluipt erin en voor je het weet denk je dat dit het is. En als je geen klager bent, dan loop/strompel je maar door met pijn.
    Slik je voor de andere heup nog pijnstillers?
    Goed dat je er hier wel open over durft te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Goed van je om je zorgen meer te uiten. Je bent niet zwak als je je zwakte laat zien. Juist niet. Als mensen niet weten dat het niet gaat kunnen ze niet helpen en met een beetje pech raak je ook nog eens in je eigen somberheid verstrikt.

    Hopelijk duurt het niet zo lang voordat de tweede operatie gepland kan worden.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.