woensdag 2 juni 2021

Waarom werd ik dik? Deel 3 - de afgelopen 30 jaar

Mijn verhaal over mijn gewicht eindigde in deel 2, toen ik na een afvalpoging in 1990 na ruim een jaar weer even zwaar was als voor die tijd.

Ik was weer terug bij af.
Zucht!

Diabetes
In mijn zwangerschappen had ik al last gehad van zwangerschapsdiabetes. Ik heb aanleg voor type 2 diabetes en samen met het overgewicht/obesitas was het resultaat dat ik in 1993 definitief diabetes kreeg. Ik moest op een dieet. Weinig koolhydraten, maar voor de rest was ik vrij om te eten wat ik wilde. Ik ontwikkelde nogal vette voorkeuren, voor zover ik die niet al had. Kookte met veel olie en volvette kaas en vette vleessoorten. At veel pindakaas en notenpasta's. En viel daardoor niet af, geen gram. Het doel van het dieet was om de bloedsuikers onder controle te houden en dat lukte de eerste jaren wel. Na verloop van tijd ging het minder. De oplossing was om insuline te gaan spuiten. Daar begon ik in 1999 mee, 6 jaar nadat ik diabetes kreeg. Ondertussen had ik nog steeds eetbuien. Die bleven regelmatig komen, hoewel misschien met wat grotere tussenpozen, dat weet ik niet meer.

Een nieuwe afvalpoging
Rond 2002, of misschien later, deed ik een nieuwe poging om af te vallen. Het is merkwaardig, maar ik weet er maar weinig meer van. Mijn oudste dochter begon er over en uiteindelijk begon het me een beetje te dagen. Ik heb nog een badpak maat 48 uit die tijd en een paar shirts. Ik kocht ook truien in een kleinere maat, die heb ik weggegeven, deels aan mijn moeder, deels aan mijn dochter en waarschijnlijk is ook een deel naar de kringloop gegaan. Deze achteraf mislukte afvalpoging is waarschijnlijk heel pijnlijk voor mij geweest en ik ben het grotendeels vergeten, tot grote verbazing van mijn dochter! Ik ben verder helemaal niet zo vergeetachtig, ik weet veel dingen nog haarfijn, maar van dat gewichtsverlies herinner ik me vrijwel niets meer. Een selectief geheugen komt vaker voor, ons land heeft een (demissionair) minister-president die daar ook heel goed in is 😁 Maar bij mij gaat het om een langere periode, want je wordt niet in één dag slanker en daarna weer dikker, daar is een flinke periode mee gemoeid. Wat meespeelde, was dat de vader van mijn kinderen in die tijd heel erg verslechterde, regelmatig zware psychoses had en in die periode in een instelling voor psychiatrische patiënten moest gaan wonen. Ook verslechterde de gezondheid van mijn moeder en belandde ze achtereenvolgens in het ziekenhuis, toen in een revalidatieoord, daarna in een verpleeghuis en vervolgens in een verzorgingshuis en daar overleed ze na een verblijf van 5 jaar. Ik heb veel voor haar gedaan en me ingespannen rond de (mantel)zorg voor haar.
Kortom: ik had naast een drukke baan ook andere zaken aan mijn hoofd. Toch blijf ik het gek vinden dat ik er zo weinig meer van weet. Het zal vooral de teleurstelling en frustratie zijn dat mijn nieuwe afvalpoging weer mislukte. Ik heb er in mijn hoofd een dikke streep doorgezet, met het idee: dit is nooit gebeurd, echt niet!

Weer dik

Ik was dus weer dik, veel te zwaar, met een BMI van rond de 39 en dat gewicht begon problemen te geven met mijn verdere gezondheid. Lopen ging slecht, bewegen ging sowieso moeizaam.

Meer bewegen
In 2006 had ik een (diabetes)diëtiste die wilde focussen op bewegen. Beweging zou de sleutel zijn om gezonder te worden. Mede door haar adviezen heb ik mijn huis gekocht. De afstand tussen mijn werk en mijn oude woning kon ik binnen 5 minuten fietsend overbruggen. Tussen mijn werk en mijn huidige woning zat ongeveer 25 minuten. Dus dat was automatisch 4x per week 50 minuten fietsen, in plaats van 4x per week 10 minuten. Na een aantal jaren heb ik jaarlijks een abonnement op het zwembad genomen.
Toen ging ik daarnaast voor mijn doen vrij intensief zwemmen, zeker 3x per week een half uur, later breidde ik dat uit naar 4x per week een uur. Dat was dus náást het fietsen naar en van mijn werk.
Dat bewegen, fietsen en zwemmen, hielp om gewicht te verliezen. Ik viel 15 kilo af zonder dat ik daar een hap minder om at.

Corona en misselijkheid
Corona bleek harder toe te slaan bij mensen met nogal wat overgewicht. Ik had dus ook de kans om ernstig ziek te worden! En verder werd ik misselijk door medicijnen die ik nodig had als pijnstiller vanwege de heupslijtage. Toen ging het hard. Ik was heel gemotiveerd om af te vallen vanwege corona en ik vond eten niet meer lekker, ik kon het eten prima laten staan. Ik moest zelfs mijn best doen om niet te snel af te vallen en daardoor te verzwakken. En bij mij werkt het zo, dat als ik eenmaal gewend ben aan kleinere hoeveelheden, dat ik dan ook veel sneller vol ben en mij verzadigd voel.

Doordat ik nog steeds snel verzadig ben, lukt het me om heel langzaam en gestaag verder af te vallen.
Ik blijf dagelijks bewegen door tenminste 30 minuten per dag te fietsen. Vaak wel verder dan dat. Dus dat is mooi!

Streefgewicht

Mijn streefgewicht is nu 77 kg, bij een lengte van 177 cm, dan is mijn BMI 24,6. Dat gewicht heb ik nog niet bereikt, maar ik ben goed op weg.
Maar ik ben voorzichtig met een streefgewicht. In mijn volwassen leven heb ik 57 kilo gewogen, maar ook ruim 70 kilo meer dan dat en van alles er tussen in. Ik denk dat het voor de diabetes goed is om nog niet te stoppen en in de komende maanden/jaren langzamerhand nog wat lichter te worden.

Zal het mij lukken het gewichtsverlies vast te houden?
In 1972 lukte het mij niet en in 1990 en ook de laatste keer ging het niet goed.
Nu dan wel?
Ik ben optimistisch, voornamelijk doordat mijn focus nu ligt op gezondheid en ik destijds vooral gericht was op uiterlijk. Mijn motivatie ligt nu beslist anders.
Ik merk nu ook duidelijk de gezondheidsresultaten van het gewichtsverlies. Ook heb ik nu geen last van eetbuien, die ik toen wel had.
Maar toch zal het een fikse uitdaging zijn om het gewichtsverlies te behouden, als ik de statistieken er op nalees, want die zijn allesbehalve florissant, zelfs ook voor een aantal mensen met een maagverkleining!

Maar als je mij op de vrouw af vraagt wat ik verwacht, of eigenlijk vrees, dan vrees ik, dat ik net als de vorige 3 keren bij drastische vermindering van mijn gewicht, dat het er allemaal weer bij komt, met alle nadelige gevolgen daarvan voor mijn gezondheid.

18 opmerkingen:

  1. Als ik al deze berichten zo lees klinkt het wel alsof je mentaal in een betere/evenwichtige positie verkeerde dan tijdens alle eerdere pogingen om gewicht te verliezen (ken je niet persoonlijk natuurlijk dus kan me prima vergissen). Dat is ook een goede indicatie dat het misschien wat langer beklijft, ik hoop het voor je al was het alleen maar omdat je je nu zo duidelijk beter voelt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem van 7.37 schrijft precies wat ik ook wilde schrijven.

    Je zit zoveel beter in je vel, ook omdat de druk van werken weg is en je van je kleinkinderen geniet, je leven is zoveel fijner en rustiger geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt ook heel veel steun van je dochters begrijp ik. In plaats van dat je verantwoordelijkheid voor en zorgen hebt over allemaal mensen, krijg je juist veel hulp. In combinatie met je pensioen lijkt me dat minder stressvol.
    Onze zoon heeft een zeer verstoorde relatie met eten en na extreme schommelingen nu weer overgewicht. Hij zoekt een therapeut die kan helpen met problemen met zelfbeeld, want hij wil graag afvallen en kan dat ook, maar wil niet opnieuw naar de anorexia. Het mentale aspect heeft zoveel invloed.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leven met een psychotische man ( en in mijn geval daarna al 25 jaar een psychotische zoon) kan veroorzaken dat je hele stukken kwijt bent in je geheugen .Ik weet van sommige jaren niets meer, alsof je zelf ook helemaal in de war raakt. Hoe vreselijk moet het dan voor hen zijn he?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Knap van je dat je de draag weer opgepakt hebt en opnieuw beginnen bent. Ik denk dat het je deze keer wel lukt om op gewicht te blijven, soms ‘n kilootje meer maar niet extreem.
    Ik ben vanaf mijn 20ste bezig geweest met stoppen-met-roken maar het ging steeds weer mis. De ene keer na 8 maanden, 3 weken, 7 jaar enzovoort zeker 15 keer.
    21 jaar geleden (ik was toen 50) ben ik voor de laatste keer gestopt en heb nooit weer gerookt. Het lijkt me nog steeds heerlijk maar ik kan het nu gevoelsmatig en verstandelijk aan om niet te gaan roken. Volgens mij ben jij nu ook zover met gewicht en voedsel.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik merk zelf hoeveel gemakkelijker het is om gezond te eten en te bewegen als je tijd hebt en zelf je dag in kunt delen. En als er niet teveel stress is. Dat alles heb jij nu, in tegenstelling tot in eerdere periodes van je leven.

    Ik denk daarom dat het behoorlijk goed kan/zal blijven gaan. Het zal natuurlijk altijd met ups en downs zijn, want het leven is nooit 100% stressvrij en af en toe zal er een beroep op je gedaan worden qua tijd en/of emoties.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jammer dat er bij huisartsen weinig begrip is voor wat stress met je doet en ze er met liefde nog meer pilletjes voorschrijven om je glucosecijfers laag te houden. Een cursus omgaan met stress lijkt me zoveel zinvoller.

    Goed dat je dit durft te delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb net zoiets verhaal, maar nu op mijn gewicht, na streng lijnen. En ik wil het van de daken roepen, elke dag wegen, en als ik dicht bij de 69 kilo zit, weer een dag opletten. Ik ben 1.63 en weet niet hoe ik mijn BMI moet uitrekenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik vind het streefgewicht van 77 kg laag. Je bent echt wel lang en de kans dat je de moed opgeeft is groter naarmate je streefgewicht lager is. Kijk meer naar het gewicht waarbij je je prettig voelt, dat zou bijv. ook 85kg kunnen zijn. Succes, ik ben te zwaar volgens de regels maar voel mij prettig en let goed op wat ik eet, ben 167cm, bijna 75 jaar en 88 kg waarvan het meeste op de heupen zit. Dat had ik als kind al en "men" vond mij dik, zelfs toen ik als volwassen vrouw 67 kg woog. Nu bekijk ik de foto's uit die tijd en denk dan, dat ik tegenwoordig slank gevonden zou worden!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Geheugenverlies in een hectische periode. Ik herken het. In 2015 stierf mijn zusje aan kanker, zat mijn moeder in een verpleeghuis na een hersenbloeding en mijn vader die tien alleen woonde, was dementerend. Daar tussendoor werd mijn schoonmoeder ziek en overleed. Ik heb geen enkele herinnering aan haar begrafenis. Gewoon niet opgeslagen. Het is dat mijn man het weet, anders had ik niet eens meer de maand of datum geweten.

    Aaf, ik denk dat jij je gewicht wel kan behouden. Je hebt zulke goede gewoontes opgebouwd. Die geef je niet zomaar op. Ik vroeg me trouwens af of je elektrisch fiets of op een gewone fiets.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb een gewone fiets. Ik was ooit van plan om een elektrische fiets aan te schaffen, maar toen mijn fysiotherapeute een jaar geleden tijdens de behandeling voor mijn heupklachten opmerkte dat ik waarschijnlijk met een elektrische fiets nauwelijks spieren en conditie opbouw, heb ik de aanschaf op de lange baan geschoven.
      Ik vond dat ik er nog maar wat langer over na moest denken.

      Verwijderen
    2. Dat helpt natuurlijk enorm. Ik heb een elektrische fiets. Het is voor mij wel het verschil tussen wel en niet de fiets pakken. Ik heb geen overgewicht. Maar de beweging en het buiten zijn, zijn natuurlijk ontzettend belangrijk. En het is heerlijk om lekker rond te fietsen. Voor corona ging zo ook dagelijks op en neer naar het werk, zo'n 20 kilometer per dag. Ik hoop dat dat snel weer kan en mag.

      Verwijderen
  11. Ik begrijp je vrees maar ik denk dat die niet nodig is. jouw situatie is nu totaal niet te vergelijken met toen en de manier van afvallen ook niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik vind 't knap hoe ver je al gekomen bent. En dat je het hele verhaal durft te delen want dat inspireert anderen.
    Gelukkig heb ik nooit iets hoeven te doen om een gezond gewicht te krijgen, te behouden of qua gewicht me prettig te voelen. Dat is fijn! Maar troost je iedereen heeft zo zijn eigen moeilijkheden in het leven.
    Ik hoop, ik denk dat dit keer jouw gewicht echt wel op orde blijft en nog meer zal komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik ben het met de commentaren hier boven eens: je zit nu in een andere levensfase, hebt ervaren dat minder wegen prettig is en veel gezondheidsvoordelen heeft. Je eet anders en gezonder, je hebt fijne dochters die je steunen en voldoende tijd en energie om genoeg te bewegen. Komt goed zoals ze tegenwoordig zeggen!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik denk dat het - door de voordelen die je nu ervaart met lager gewicht, de levensfase waarin je zit en hoeveel je geniet van het eten dat je nu eet - je juist 'makkelijker' zal afgaan om het vast te houden.
    Zeker door dit alles nu zo open op te schrijven beleef je ook weer hoe het was toen je veel te zwaar was.

    Ik hoop van harte dat je het kunt vasthouden, want ik heb veel respect voor wat je tot nu toe hebt bereikt qua gewichtsverlies, geen insuline meer, conditie etcetera. Alsof je meer vreugde uit het leven haalt!

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.