Tegenvaller 1
Heftige pijn.
De pijn in mijn heup was in de afgelopen 3/4 jaar steeds goed te doen. Ik had wel pijn, maar geen erg heftige, intense pijn. En die pijn was goed te bestrijden met pijnstillers. Ineens had ik in de afgelopen week wél heel erge pijn. Bij iedere stap die ik zette zag ik er tegenop om het been te belasten en ik probeerde zo weinig mogelijk gewicht op het been te zetten door me overal aan vast te houden en zo veel mogelijk de rollator te gebruiken. Het begon al 's nachts, toen ik met veel moeite over de overloop naar de wc liep en leunde op deurposten en deurkrukken. Helaas was het de volgende ochtend nog niet beter, ook niet met de opioïde, een zware pijnstiller, die ik nam. Het hielp niets!
Deprimerend zo'n pijn! Want je kunt helemaal niets. Niet fietsen, niet even naar een winkel, gewoon helemaal niets! De passen tussen mijn rollator en de wc waren al heel lastig, laat staan het opstappen op een fiets en het afstappen!
Zou dit nu voorlopig mijn toekomst zijn? Ik wist dat de huisarts weinig toe te voegen had aan de pijnstiller Tramadol die ik nu heb, maar wat ik bedacht is dat pijn in mijn gewrichten vaak heel goed reageert op een ontstekingsremmer. Dat moest ik maar proberen, misschien was het een opvlammende ontsteking in het heupgewricht? Proberen kan altijd, dus nam ik 2x een ibuprofen 400 mg met keurig 8 uren er tussen in. En warempel het hielp! De pijn zakte af en ik liep zonder al te veel moeite een aantal meters in mijn woonkamer. Ik was enorm opgelucht dat het weer zo veel beter ging en ik hoop dat de pijn ook in de periode tot de operatie beheersbaar blijft!
Tegenvaller 2
Mijn eetbuistoornis is toch niet helemaal over.
Ik heb nu een gezond gewicht en ik hoef van de praktijkverpleegkundige die mijn diabetes monitort niet lichter te worden. Ik hoef dat van mijzelf ook niet, hooguit een paar kilo, maar die kilo's vind ik niet noodzakelijk. Ik heb de hoop om helemaal zonder diabetesmedicatie te kunnen opgegeven, want daar geven mijn bloedsuikers geen aanleiding toe. Het lijkt er op dat dat ik medicijnen nodig blijf houden.
Dus kan/mag ik weer meer eten dan dat ik deed, maar wel gezond voedsel.
Nou, dat is lastig! En mijn gedrag hierin krijgt prompt weer kenmerken van een eetbuistoornis. Een milde stoornis, dat dan weer wel!
Dan vind ik koeken in mijn voorraad. Afzonderlijk verpakte koeken, voor visite. Ik kon er prima van afblijven, toen ik wilde afvallen, maar nu denk ik: ik mag best eentje nemen. Ik eet er 1 op, terwijl ik nèt een warme maaltijd op heb en eigenlijk wel verzadigd ben. En dat blijft niet bij 1, maar dat worden er véél meer. Opgeteld zij het heel veel calorieën en dat niet alleen, het zijn ongezonde calorieën, zeker in relatie tot mijn diabetes. Ik wil jullie er niet mee vermoeiden, maar zo kan ik over de afgelopen weken nog meer voorbeelden noemen, waarbij ik dan de controle verlies. Altijd zonder dat ik echt honger heb, het is meer onrust, snaaihonger, altijd in mijn eentje.
Ik had gehoopt dat ik van de eetstoornis af was, maar dat is niet zo. Het komt natuurlijk niet helemaal onverwacht. Een stoornis die ruim 50 jaar geleden ontstaan is en zo veel jaren heeft bestaan, gaat misschien nooit helemaal weg en steekt zo nu en dan weer de kop op.
Ik ben er toch wel door van slag. Ik weet dat het op dit moment best meevalt. Deze eetbuien komen niet heel vaak voor en de hoeveelheden zijn relatief klein. Je kunt het nauwelijks echt een eetbuistoornis noemen.
Mijn vroegere Pools/Duitse vriendje Georg zou zeggen: "es gibt schlimmeres".
En dat is natuurlijk ook zo. Ik heb goede hoop dat ik in mijn voeding een zekere balans vind en dat ik, nadat ik mijn 2e heup heb gekregen, weer redelijk soepel en zonder pijn-problemen kan lopen.
zondag 1 augustus 2021
Tegenvallers
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Is je eten ook troost voor de pijn?
BeantwoordenVerwijderenNee, dat denk ik niet. Bij mij hebben eetbuien te maken met stress, angst en depressie. Natuurlijk zorgde de pijn ook voor stress en angst, dus via die omweg is er wel verband.
VerwijderenBen je dan niet gewoon gaan eten hoeveel je zou moeten eten voor een gezond gewicht? En waarom dan niet? Waarom minder? Nu moet je je voedingspatroon alwéér aanpassen...
BeantwoordenVerwijderenIk vroeg me hetzelfde af als Izerina?
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je operatie snel komt, zodat de pijn verdwijnt.
BeantwoordenVerwijderenWat betreft eetbuien. Misschien heb ik een tip. Ik ben ook heel veel afgevallen in de laatste 10 jaar. Na 50 jaar extreem overgewicht. Nu ben ik aardig op gewicht, gebruik alleen nog een pilletje metformine, en wou ook af en toe wat extra's nemen. Ik heb gemerkt dat zoetigheden/ snelle koolhydraten als koek ed juist die eetdrang oproepen. Als ik bijv een grote banaan eet, dan heb ik subiet daarna een onbedwingbare zin om van alles te blijven vreten. Laat staan als ik een suikerrijke grote koek of een mars eet. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat er dan een suikerpiek komt m a g een 'suikerdal' en dus trek. Waarna ik bijna niet meer kan stoppen met de hele dag grazen. Ik heb geleerd welke hoeveelheden ik net kan hebben.. Een halve banaan, een half gebakje op een verjaardag, 2 a 3 dropjes, handje studentenhaver of gewoon rozijntjes. En daarna stoppen. Ga ik toch in de fout, dan moet ik van mezelf zsm op de hometrainer om die piek, die op dat moment nog bescheiden is, weer rustig weg te fietsen. Zo niet dan is het het begin (bij mij) van weer gewichtstoename. En dan is de knop heel lastig weer om te zetten. Dan moet ik een dag vasten. Gelukkig kan dan nog met alleen metformine. Dan moet die suiker en insuline spiegel weer normaliseren. Hoe dan ook. Het blijft een levenslange strijd.
Met andere woorden. Wat ik ook wilde zeggen. Eetbuien hebben, naast een geestelijke component van angst en depressie ed., soms ook een duidelijke lichamelijke component. Zeker bij diabetes patiënten. Dat luchtte mij gewoon erg op. Kon er simpeler rekening mee houden
VerwijderenJe hebt je neiging tot eetbuien onderdrukt, omdat je een doel had: afvallen. Nu je dat doel bereikt hebt, kun je de teugels iets laten vieren, maar nu dreigen de teugels uit je handen te schieten. Geartsje
BeantwoordenVerwijderenZou je niet met de dokter/ ziekenhuis bellen, dik het maar een beetje aan, misschien kom je dan hoger op de wachtlijst.
BeantwoordenVerwijderenWat rot voor je. Vooral die pijn. Raadpleeg toch je huisarts maar, want wellicht zijn er meer opties en kan hij/zij nog eens het belang van een spoedige operatie benadrukken.
BeantwoordenVerwijderenZo'n eetbui werkt als drugs of alcohol. Het dempt gevoelens. Onrust, stress, angst. Door veel (kan suikerrijk, maar ook hartig werkt) te eten heb ik een instant verdoving. Gewoon bij de supermarkt te koop. En hoef ik de confrontatie met wat die gevoelens/emoties met me doen niet aan.
Het lijkt dan ook alsof er geen 'normaal' is. Of extreem op je eten letten (dus dieet volgen) of alle teugels los en koek, snoep, ijs etc. En daarna straf (vasten, lang sporten). Er is geen mildheid, tussenweg zo lijkt het. Eigenlijk heel erg zwart/wit denken en doen.
Juist die normale toestand zou je/ik jezelf moeten aanleren. Of hulp bij vragen. Want het applaus is groot als je afvalt, maar daarna ben je dus 'normaal'. En dan?
Ik leerde uit de boeken van Yvonne Lemmers(grip op koolhydraten) dat eetrust verdwijnt na bepaalde hoeveelheid koolhydraten. Het is zo, merkte ik. Dus ik zorg dat ik daaronder blijf. Ik "snoep" nog wel, maar hapjes en snacks die weinig koolhydraten bevatten, of die ik zelf maak. Misschien kan je haar boek eens lezen en je er voordeel mee doen.
BeantwoordenVerwijderenOp het moment dat je pijn veel erger wordt, kun je wellicht wel eerder in aanmerking komen voor een nieuwe heup. Het is dan acute zorg. In ieder geval veel sterkte en ik hoop dat je snel geopereerd wordt.
BeantwoordenVerwijderenLastig hoor, hopelijk ben je niet te streng voor jezelf, je weet nu dat je soms in oude reflexen vervalt, en die kans is natuurlijk groot bij schrik en pijn en stress. Succes en dat je snel weer in balans bent.
BeantwoordenVerwijderenIk werk voor een vakgroep Orthopedie. Ik raad je aan de poli te bellen en even te overleggen met de planners om te vragen hoe de wachtlijst eruit ziet, en aan te geven dat je belemmert wordt in je dagelijks functioneren. Verder ben ik ooit 15 kilo afgevallen en ik bewonder je zelf reflectie. Persoonlijk kan ik niet beginnen met koekjes e.d - het is voor mij makkelijker er voor te kiezen het niet te eten. Op gewicht blijven is ook een leerpatroon van wat wel en niet werkt. Ik weet zeker dat je het kan. Je bent een sterke vrouw.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je openheid. Het is best een stap dit te delen op een dor heel veel mensen gelezen blog.
BeantwoordenVerwijderenLieve Aaf, je doet het super! Ik ken weinig mensen die zo gedisciplineerd afvallen als jij doet. Een terugval is menselijk. Probeer vooruit te kijken en weet dat je een goede basis hebt. Je kunt elke dag een nieuwe keuze maken voor een gezonde maaltijd, ook als je de dag ervoor eetbuien had. Niet achterom kijken of je schuldig voelen, dat is niet nodig. Bij elke verslaving (voor mij is een eetstoornis een soort verslaving) kunnen terugvallen voorkomen, het is alleen belangrijk om de positieve draad weer op te pakken! Sterkte, je kunt het! Annelies
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je ingeving om een ontstekingsremmer te nemen heel goed was. Een pijnstiller is symptoombestrijding. Ontstekingsremmers bestrijden daarnaast ook een mogelijke oorzaak.
BeantwoordenVerwijderenWat betreft je eetbui: Je koeken zijn nu op, dus vandaag is er geen snaaigoed meer. Dat probleem is even uit de weg. Geen nieuwe kopen helpt je om verder je goede eetgewoonte te vervolgen.
Elke dag nieuwe kansen!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je succes en sterkte.
Vandaag had ik ook zo'n pijn dat ik niet lopen kon. Precies je verhaal. Vreselijk. Ik slik naprocen maar werkt beetje. Tramal wordt ik zo misselijk van.de pijn is zo hevig dat mijn hele lichaam pijn doet. Ik miet nog twee maanden wachten.komt ook doordat je geen wondje mag hebben,anders opereren ze niet. En ik heb een brandwond aan de arm,dat nog lang niet heel is. Ik dacht.....dit is niet de heup,zoveel pijn,maar nu ik je verhaal leest denk ik...zou het toch de heup zijn. Wat zal het dan anders worden na opereren.
BeantwoordenVerwijderenWellicht goed om nog weer eens contact op te nemen met het ziekenhuis, of dat je wellicht in een kliniek terecht kunt. Zo naar om veel pijn te hebben.
BeantwoordenVerwijderenQua eten zou ik denken dat dit altijd de valkuil is na afvallen: teugels laten vieren. Alsof je 'klaar' bent. Ik heb echt een soort vast patroon van eten, waardoor ik dan weliswaar iets meer calorieën eet dan bij het afvallen, maar nog steeds vast verwerkt in het 'regime' en niet lukraak een toevoeging. Uiteindelijk is gezond gewicht niet een eenmalige inspanning, maar een levenswijze. Maar daar weet je alles van natuurlijk.
Vooral: wees niet te streng voor jezelf. Je hebt het fantastisch gedaan en nu ging het even mis. Draad weer oppakken en door. Je bent mens, geen robot.
Aaf als je na je maaltijd trek heb in zoetigheid, zoals je zegt.. een koek dan heb je waarschijnlijk een suiker dip, misschien kun je zo iets oplossen met een schaaltje optimel vla/kwark, is zoet maar zonder suiker.. en ook voor de andere snaai momenten misschien een "veilige" snack zoeken, tommies, rijstwafels met een smaakje, stukje 30+ kaas of pure chocola (niet de hele reep natuurlijk ;-)
BeantwoordenVerwijderenWeet niet of je er iets aan hebt, probeer mee te denken.
pas op voor geeuwhonger. Daar heb ik last van en als te lang wacht rond 4 uur 's middags om wat te eten, dan komt het en eet/snaai van alles maar dat helpt niet zo snel.
BeantwoordenVerwijderenDaarom probeer ik de geeuwhonger voor te zijn door tegen vieren wat gezonds te eten, meestal fruit.