dinsdag 23 november 2021

17 maanden na de diagnose ernstig versleten heupen: wat had ik beter anders kunnen doen?

Op 22 juni vorig jaar stelde de orthopeed vast: ernstige coxartrose beiderzijds. In het rapport van de radioloog: Nagenoeg volledige obliteratie van beide heupgewrichten aan craniolaterale zijde met uitgesproken randosteofytvorming en toegenomen subchondrale sclerosering aan weerszijden van het gewricht.
In gewone mensentaal: mijn heupen waren finaal versleten. Op de röntgenfoto die 4 maanden later gemaakt werd, bleek dat het rechts snel nóg erger werd. Dat merkte ik ook wel. Ik kon door die rechter heup nog steeds slecht lopen, ondanks de nieuwe linker heup.

Al heel lang kon ik slecht lopen. Die pijnklachten in onderrug/heupen en bovenbenen waren er al veel langer. Wat maakte dat ik niet eerder aan de bel trok?
De diagnose was eerst anders. Die was op basis van een foto die al weer 10 jaar geleden gemaakt was. Ik zou een instabiel heiligbeen hebben. Daarnaast was er degeneratie en slijtage in de onderrug. Daar zouden mijn pijnklachten mee te maken hebben. Ik had er Cesartherapie voor, maar het hielp vrijwel niets! Ik dacht: het is niet anders, ik moet er mee leren leven. Wandelingen van meer dan 50 meter waren voor mij niet weggelegd. Ik kon mijn sokken bijna niet aantrekken, ik kon alleen met veel pijn nèt mijn voeten aanraken. Maar soms ook niet, dan lukte het gewoon niet en schoof ik in het zwembad met blote voeten in mijn klompjes, ook in de winter. Dan had ik zonder bukken toch wat aan mijn moeten. Thuis lukte het met veel moeite dan toch om een sok aan te trekken. Het wonderlijke was, dat ik soms grote problemen had met het aantrekken van sokken aan mijn linkervoet, maar na verloop van tijd ging dit beter en ging het slechter met mijn andere been.

Nu denk ik: ik had me er niet bij neer moeten leggen en ik had moeten aandringen op nogmaals een röntgenfoto om te kijken waar die klachten vandaan kwamen. Nu is het wel zo, dat op de 7 foto's die er inmiddels van mijn bekken zijn, inderdaad ook genoemd wordt dat er iets met ruggenwervels en heiligbeen en SI gewricht aan de hand is, maar dat geeft op dit moment helemaal geen pijn! Dus op zich was het niet zo dat de diagnose niet klopte, maar die afwijkingen veroorzaakten waarschijnlijk niet de pijn. Misschien ook wel, want ik was toen wel 50 kg zwaarder dan nu misschien speelde het overgewicht ook een rol?

En nu, na 2 operaties, leef ik zonder pijn. Ik kan 2 kilometer achter elkaar lopen!
Achteraf vind ik, dat ik door had moeten zetten en mij niet had moeten neerleggen bij het idee dat ik er maar mee moet leven. Dat laatste was mijn eigen conclusie, niet iets dat een arts zei.
Mijn goede voornemen voor de rest van mijn leven: niet zo snel denken dat het niet beter kan, want misschien is dat idee volkomen onterecht!

18 opmerkingen:

  1. Ik herken het. Sukkelde een jaar met een kapotte meniscus,die niet als zodanig gediagnostiseerd werd

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat blijf je hier in hangen! Je bent geopereerd, het gaat goed, dus op naar de toekomst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vind je? Ik ben nu ruim 2 maanden geleden geopereerd en ik ben nog volop aan het revalideren. Waarom niet terugkijken en lering trekken uit mijn ervaringen?

      Verwijderen
    2. Ik vind het juist fijn dat je er over vertelt. Ik vroeg mij al een tijdje af hoe het met je lopen gaat, of er vooruitgang in zit.

      Verwijderen
    3. Juist verstandig om terug te kijken naar dingen die niet goed gingen. Dat is geen klagen, maar leren van wat je meemaakt.

      Verwijderen
    4. Ik ben ook juist blij dat je er over schrijft. Een gewaarschuwd mens!

      Verwijderen
  3. Inderdaad goed voor jezelf zorgen.
    Door andere oogdruppels kreeg ik steeds mee irritatie aan mijn ogen, de voor mij goede waren niet leverbaar in de vervanger zat kennelijk iets waar ik niet tegenkon.
    Twee weken geleden al gebeld met praktijk maar er was een coronauitbraak en er werd verzocht even niet te komen. Vorige week vond ik het echt nodig dat er iemand naar keek en kostte het nogal wat moeite om de assistente te overtuigen om afspraak te maken. Ik zei ook dat als ik bel het nodig is. En inderdaad invaller vond het verstandig dat ik had doorgezet. Nu andere druppels zonder conserveringsmiddelen en nachtgel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prima toch, zo'n evaluatie in kleine kring! En je hebt jaren pijn gehad en beperkingen, dus is het niet raar om daar nog eens goed op terug te kijken en conclusies uit te trekken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Herkenbaar - ook dat het lastig om door te zetten als je alleen voor jezelf moet zorgen. Ik meldde me bij de huisarts met veel pijn met lopen en staan, en geregeld het gevoel door mijn been te zakken bij een pijnscheut. Maar volgens haar was er niets aan de hand, alleen wat overbelasting. Tot ik op een keer aan kwam strompelen op kantoor, en collega's me overhaalden om toch nog een keer te gaan. Na een röntgenfoto bleek ik artrose te hebben, en na fysiotherapie heb ik veel minder pijn, en weet ik wat ik moet doen en laten om er zo min mogelijk last van te hebben...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een mooie en wijze les haal je eruit Aaf. Ook leerzaam voor anderen denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Goed dat je dit deelt. Juist denk ik voor veel mensen die herkenbare symptomen hebben misschien wel een tip om het wel serieus te nemen. Of er niet te lang mee door te lopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tegenwoordig is het heel belangrijk om mondig te zijn als patient. Als je deze gave niet hebt dan ben je verloren.

    Christina

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb een totale versleten heup. Ik loop al jaren waggelen. Maar volgens dokter was het niet de heup. Tot ik ergens kwam en een jonge werknemer vroeg of ik een versleten heup had want ik liep zoals zijn moeder. Volgens huisarts nog niet erg genoeg dussukkel ik door tot het niet meer ging en weer foto....totaal versleten. Dan kom je op de wachtlijst. Door corona duurde het veel langer en eindbaas ik aan de beurt. Ik lag al op de operatie kamer en wachten...tot de arts kwam en zei u heb een extreme hoge bloeddruk we de operatie niet aan durven. Toen kon ik naar huis. Inmiddels is de bl6erg goed maar ons ziekenhuis heeft alles geanuleerd zelf spoedeisende hulp. Dus ik loop niet meer, maar wordt voorlopig niet geholpen. Wat een pech. Als ik je hoor verlang ik dus dat ik ook zo goed wordt weer als jij. Maar wanneer is de vraag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik herken dat van die gemiste diagnose! Van mijn opa weet ik het niet, maar zowel mijn moeder als mijn broer hadden eerst een andere diagnose. Het zou geen versleten heup zijn, maar uiteindelijk bleek de diagnose onjuist en kwamen de pijnklachten wel degelijk van een versleten heup.
      Ik vind het vreselijk voor jou dat jij vanwege je bloeddruk niet geholpen kon worden en dat het nu door Covid onmogelijk is op geopereerd te worden. Het lijkt er zelfs op dat het code zwart wordt! Vreselijk!
      Mijn advies: probeer toch zo veel mogelijk te bewegen, ook al kun je niet meer lopen. Misschien is een stoelfiets iets voor jou? Ik bedoel zo iets: https://www.bol.com/nl/nl/p/stoelfiets-virtufit-v1-bureaufiets-bewegingstrainer/9200000082600161/?bltgh=p5SlLSo1yVjgm7-iBs9FXQ.2_niHRhOWeyEKqRC-XUvNABg.5.ProductImage
      Niet bewegen is erg slecht voor je hele lichaam! En dus ook voor je herstel na de operatie!

      Verwijderen
  10. Zal het proberen.want dit gaat lang duren nog.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oeps, als ik dit lees, zie ik mijn eigen klachten beschreven: pijn in de onderrug, moeilijk aan mijn voeten kunnen, lastig om kousen aan te doen ... Ik heb nooit aan mijn heupen gedacht maar de laatste weken voel ik ook echt pijn in mijn heupen... Gelukkig binnenkort een afspraak met een specialist. Ik weet het tot nog toe aan mijn rug en had ook het idee dat er niet veel aan te doen was ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kon al heel lang heel slecht bij mijn voeten komen en had al zeker 15 jaar moeite met het aantrekken van sokken, kousen en schoenen. En nu gaat dat heel soepeltjes, alsof het nooit een probleem geweest is. Als ik jou was, zou ik zeker in gedachten houden dat het op slijtage kan wijzen, als je bij de specialist bent.
      Wat ook altijd pijnlijk was: met mijn romp naar buiten draaien als ik op het been stond (met name rechts). Dat deed ik al lang niet meer, als ik wilde draaien, verzette ik eerst het been en belastte dit vervolgens weer.

      Verwijderen
    2. Ik ga dat zeker voorleggen aan de specialist!

      Verwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.