Zo blij om weer pijnvrij te zijn!

Helemaal pijnvrij? Nee dat zit er niet meer in, denk ik, maar bijna pijnvrij en dat is iets om volop van te genieten.

Ik had de afgelopen weken veel pijn in mijn onderrug, of eigenlijk meer mijn rechterbil. Als ik ging staan, stond ik krom en stijf naar rechts gebogen en kon ik kreten van pijn niet of nauwelijks onderdrukken. Na even rechtop staan werd het wat beter en kon ik mij ook beter uitstrekken, maar lopen bleef een beetje pijn doen, evenals fietsen en zwemmen. Alleen zitten was pijnloos. Ik had moeite mijn broek en schoenen aan te doen, want dat deed flink pijn.  Ook bewegen in bed was pijnlijk, omdraaien werd een klus en ik ben iemand die vaak gaat verliggen.

Ik ben er niet voor bij mijn huisarts geweest. Ik ben, met mate, blijven bewegen in de hoop dat het vanzelf weer over zou gaan. De meeste dingen gaan immers vanzelf weer over. Het moet gewoon zijn tijd hebben, zeggen ze dan. Ik nam steeds wel pijnstillers om het dragelijk en leefbaar te houden. Zonder pijnstillers was ik waarschijnlijk niet meer van mijn stoel of van de bank af gekomen. Nu wel. Met de huisarts zou ik contact opnemen als de klachten na een week niet af zouden nemen. Dat was de afspraak die ik met mijzelf maakte.
Mijn "diagnose" was dat het een spier was die overbelast of verrekt of zo was.
De klachten begonnen op woensdag en op de woensdag er na, de dag van storm Poly, ging het al weer een stuk beter. Op donderdag, behalve een uur zwemmen, nog even rustig aan gedaan en afgelopen vrijdag had ik het gevoel: ik ben er weer!
Zo heerlijk om weer vrij te kunnen bewegen! Wat kan ik dáár van genieten! Ik heb op die dag de benedenverdieping gezogen, het gras gemaaid en ik ben ook nog naar de sportschool geweest.

Ben ik nu helemaal pijnvrij? Er zit nog een spoortje pijn in de heupstreek, vooral als ik mij omdraai in bed.
Daarnaast heb ik last van pijnlijke handpalmen door een triggervinger die toch nog niet helemaal over is en door de ziekte van Dupuytren, waar ik laatst over schreef en ik heb aan beide ellebogen lichte tenniselleboogklachten. Dat laatste heb ik regelmatig, het is een terugkerend probleem. Niet dat ik tennis, mijn pezen geven snel klachten, ook bij heel matige belasting.
Maar ach, daar valt prima mee te leven en gaat vanzelf weer over. Behalve de ziekte van Dupuytren.
Ik geniet van kunnen staan en lopen en opstaan zonder pijn!
Wat kan een mens daar blij mee zijn!