En de dichter zei: we gaan elektroshocks geven

Het was 1987 en mijn partner had een ernstige psychose. Hij werd bijna voortdurend geïsoleerd op een afdeling in het UMCG. Zo nu en dan mocht hij even op de afdeling, maar was daar nauwelijks te handhaven doordat hij een gevaar was voor andere patiënten. Die werden heel bang voor mijn psychotische lief. Het was in het begin van zijn psychose en medicijnen sloegen nog niet echt aan. 

Ik ging dagelijks heel even op bezoek, vaak in die isoleercel en op een dag sprak de behandelaar mij aan toen ik weer in de hal bij de isoleercellen stond. Het was Rudi van den Hoofdakker, als dichter bekend onder zijn pseudoniem Rutger Kopland. Dat stond op zijn naambordje. Er stond niet dat hij de dichter was, maar Van den Hoofdakker en toen wist ik genoeg. Hij stelde elektroshocks voor als behandelwijze. In plaats van alle pillen. Jaren daarvoor had ik de film One flew over the Cuckoo's Nest gezien, waar elektroshocktherapie als straf wordt ingezet. Dus ik schrok nogal van dat idee, het riep bij mij veel weerstand op. Maar aangezien mijn partner en ik niet getrouwd waren, had ik geen enkele zeggenschap over behandeling van de vader van mijn op dat moment éénjarige dochtertje. 
Zijn ouders ook niet, want hij was al lang en breed meerderjarig. 
De chemische troep, in de vorm van al die pillen die hij kreeg, was ook slecht voor zijn gezondheid. Het was een dilemma. De heer Van den Hoofdakker zei wel, dat er weinig ervaring was met elektroshocks bij psychotische mensen die hartstikke manisch waren, wel veel méér met zeer diepe depressies. 
Ik had ook nog nauwelijks ervaring met psychoses van mijn partner, het was voor mij de 2e keer dat ik het meemaakte. Daarna zijn er nog vele psychoses gevolgd, ik ben de tel kwijtgeraakt. 

Uiteindelijk is het er niet van gekomen, die elektroshocks bedoel ik. Door personeelsgebrek zou één verpleegkundige in zijn eentje mijn partner weer in zijn isoleercel stoppen, terwijl goed bekend was dat mijn lief een grote hekel had aan isoleren. Hij werd er bang en wanhopig van en sloeg er met zijn hoofd tegen de muur. Dus verzette hij zich met al zijn kracht, waardoor hij de verpleegkundige aanviel. Niet een beetje, maar een serieuze aanval.  Hij mocht er daarom niet langer blijven en werd overgeplaatst naar een andere kliniek, waar meer personeel voorhanden was. 
Daarmee waren de elektroshocks van de baan en er was niemand die dat ooit weer als behandeloptie genoemd heeft.

Ik had destijds dichtbundels van Rutger Kopland gelezen en het was een onwerkelijke situatie om de man daar op de afdeling Psychiatrie tegen te komen.