zondag 9 september 2018

Moe, hondsmoe!

De laatste tijd voel ik me heel erg moe. Zuchtend doe ik de dingen die echt moeten en verder doe ik maar weinig!
Hoe komt dat?
Ik denk dat het door twee dingen komt:

Het werk

Het is na de zomervakantie altijd heel hectisch, de werkdruk is heel hoog. Er moeten voor mijn afscheid nog ingewikkelde zaken afgerond worden die veel tijd en energie kosten.
Ik heb nog steeds geen opvolger. Ik weet dus niet of iemand uitvoerig ingewerkt moet/kan worden en wanneer die iemand kan beginnen. Misschien is het wel zo dat er nog helemaal geen opvolger is op het moment dat ik weg zou gaan, omdat hij of zij dan nog niet kan vertrekken op de vorige werkplek. Wat dan?
Ik heb aangeboden om eventueel met een nieuw contract nog een tijdje te blijven, maar dat vond mijn baas niet nodig, het aanbod wordt niet eens in beraad gehouden. Dat maakt mij nogal boos. En natuurlijk vreet dat ook energie.

Gezondheid
Ik ben al weer een week flink verkouden en volgens mij zorgt dat virus ook voor vermoeidheidsklachten.

Welke factor weegt het zwaarst? Ik denk het werk, volgens mij ben ik vooral moe in mijn hoofd en zit de vermoeidheid minder in mijn lijf. Ook wel in mijn lijf, maar minder.
Er is wel wat aan de hand waardoor ik nogal uit mijn evenwicht ben. Tot mijn grote schrik kreeg ik bijvoorbeeld weer impulsen om te gaan stelen. Ik heb regelmatig diefstallen gepleegd vanaf dat ik een jaar of 7 was. Geld van mijn ouders,gummetjes en potloden op school, kleine winkeldiefstallen etc. Dat bleef tot ik 25 was en in een stabielere relatie terechtkwam. Ik ben nooit betrapt en echt veel was het ook weer niet, maar ik had het stelen kennelijk nodig om mij goed te voelen. Misschien ook om spanning kwijt te raken.
En wat gebeurde er vorige week donderdag toen iedereen in mijn werkkamer vertrokken was en er 5 lege bureaus stonden? Ik dacht: kom laat mij eens wat gaan jatten! Ik wilde alle bureaulades bij langs om te kijken of collega's iets hadden laten liggen wat ik wilde pakken.
Ik heb niets gestolen en ben niet eens begonnen met het opentrekken van lades, maar de neiging was er wel, als een soort afreageren. Voor mij niet een goed teken. Het gedrag slaat ook nergens op, ik heb geld genoeg. Als ik iets wil hebben, dan kan ik dat gewoon kopen.
Ik weet dat het met mijn jeugd te maken heeft. Daar heb ik hier een stuk over geschreven.
Gelukkig kon ik nu impulsen bedwingen en kon ik tegen mezelf zeggen: doe niet zo raar! En daarmee was het klaar.

38 opmerkingen:

  1. Ik denk dat je moet accepteren dat je buitenshuis werkende leven voorbij is. En wat kan jou die opvolger nou schelen? Voorbij is voorbij. Wat de drang tot stelen betreft, doe even normaal. Je kunt niet alles op je jeugd gooien. Ik heb je blog altijd leuk gevonden. Maar dit soort flauwekul schrijven om te schrijven? Ik heb altijd gedacht dat je een weldenkend mens bent. Ben blij dat je het zo goed hebt en gezond bent in plaats van allerlei dingen te gaan verzinnen om aandacht te krijgen en discussies uit te lokken. Niet echt leuk meer en ik denk dat ik je blog niet meer ga lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Normaal gesproken heb ik ook helemaal geen last van kleptomanie. Het staat zo ver van mij af, ik had geen idee dat die neiging toch weer de kop op zou steken.
      Ik sprak mijzelf dan ook vermanend toe: doe niet zo raar. Jij schrijft: doe even normaal. Het verschil is miniem naar mijn idee!

      Verwijderen
    2. Overigens, dat dreigen van lezers dat ze mijn blog niet meer gaan lezen vind ik heel raar gedrag!
      Wat wil je er mee bereiken? Dat ik niet meer schrijf wat mij bezighoudt maar alleen wat jij wilt lezen?
      Ik verzin geen dingen om aandacht te krijgen. Ik schrijf over dingen die mij ter harte gaan, zoals:
      roken en kanker
      roken en benauwdheid bij mensen met astma en COPD
      vaccinaties
      Dat is geen flauwe kul, integendeel, het heeft te maken met zuinig zijn op je gezondheid en zuinig zijn op mensenlevens.

      Verwijderen
    3. Ik vindt dat dreigen ook raar! Als je het niet leuk vindt, nou dan lees je hier toch niet? Dan lees je ergens anders, waar ze precies schrijven wat jij graag wilt lezen. Daar hebben ze het misschien niet over gezondheidsrisico's van niet vaccineren of van roken of alcohol drinken.
      Laat Zuinigaan toch schrijven wat ze wil!
      Groetjes, Mariëlle

      Verwijderen
    4. Natuurlijk mag ze schrijven wat ze wil, het is haar blog. Ik vond het ook leuk om te lezen. Ik dreig absoluut niet. Maar dit soort flauwekul lezen wil ik niet. Dus ik constateer dat ik dat ook niet meer ga doen.

      Verwijderen
    5. Wauw... flauwekul? Iemand die bewust zn gevoel op het www gooit? Lees vooral niet als je denkt dat dit een roep om aandacht is. Het voelt helemaal niet als een discussie lokkertje, eerder als een hulpvraag hoe ze hiermee om moet gaan.

      Het lijkt me inderdaad goed als je niet meer meeleest. Een beetje kritisch kan prima zijn, maar waar jij haar bijna van beschuldigt, gaat ver.

      Verwijderen
    6. Heeft niets te maken met kritisch zijn, het is een onverbloemd OORDEEL. BAM!! jij bent fout!! Ik vind het nogal van LEF getuigen om dit soort dingen te bekennen, zo in t openbaar. Petje af! dus zuinigaan! groet, Joanne

      Verwijderen
  2. Het feit dat je over je zwakte schrijft bewijst toch dat je het onder controle hebt. Je maakt nu een moeilijke periode mee en daardoor drijft je zwakke punt weer boven. Afscheid nemen van je werk is niet niks, onderschat dat niet, je gaat een nieuwe fase in je leven in. Bedenk ook dat het feit dat er nog geen opvolger is, niet jou probleem is, dat is het probleem van het bedrijf. Het bedrijf waar jij werkt weet al heel lang dat jij met pensioen gaat, dus heb daar geen schuldgevoel over. Wellicht wakkert dat schuldgevoel je zwakte aan. Focus je nu al op het loslaten, jij sluit af en laat achter, op welke manier dan ook en als er geen vervanger is dan laat je toch los. Ik hoop dat het je lukt om er anders naar te kijken. Dat scheelt veel ruis in je hoofd.
    Sterkte ermee en groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou Lianne, wat een nare reactie....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, het is niet naar bedoeld maar realistisch. Ik stond van de ene op de andere dag op straat wegens faillissement. Ik kon zwelgen in zelfmedelijden en er bijna onder door gaan. Maar nuchter als ik ben, voorbij is voorbij en we gaan weer verder. Soms geven mensen, als er iets tegen zit in hun leven, het verleden of hun jeugd de schuld. Ze blijven hangen en ik besef ook dat niet iedereen zo nuchter is. Maar ze kunnen wel proberen het van de positieve kant te bekijken.


      Verwijderen
    2. Iedereen MOET van jou net zo reageren als jij doet, jeetje wat kortzichtig en hardvochtig. Joanne

      Verwijderen
  4. Lianne ik vind jouw reactie wel kort door de bocht. Er zit heel wat meer achter het verhaal van Zuinig-aan. Ik vind het juist moedig dat ze het schrijft, en daarbij heeft ze nu dus genoeg zelfdiscipline hier niet aan toe te geven. groetjes, Marlie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik mag hopen dat ze het kan opbrengen het vol te houden. Ze is nu nog niet met pensioen en dan al zo gaan denken!

      Verwijderen
    2. Waarom zou ik dat niet kunnen volhouden? Heeft dat met pensioenleeftijd te maken?

      Verwijderen
    3. Nee, niet met leeftijd maar met vrije tijd om veel te denken. En ik hoop oprecht dat het goed met je blijft gaan.

      Verwijderen
    4. Lianne, ik ken je niet. Er waren lezers die vond dat Zuinigaan en ook ik zurig schreven en zeurden. Probeer jij maar eens zo lang te schrijven en alle dagen in de Gloria, positief te zijn. Iedereen te behagen.
      Perfectie bestaat niet, je kunt er hooguit naar streven.

      Kap met je opmerkingen. Als ik Zuinigaan was, dan zou ik jouw reacties verwijderen.

      Verwijderen
  5. Het grote loslaten is begonnen. Jij bent niet onmisbaar. Niemand is onmisbaar. EN jouw baas heeft jou dit op een manier laten weten waar jij wat van vindt. (heb je gevraagd naar de reden?)
    Wat als je afstand neemt? Kijkt naar de situatie? Hoe kan jouw energie dan verhoogd worden? En hoe krijg je het gevoel van werkdruk omlaag? (werkdruk is een beleving, geen feit). Hoe ga je het achterlaten, al dan niet voor een opvolger? Ik kan mij voorstellen dat jij je er drukker om maakt dan de omgeving die je achterlaat. Is dat het waard? Maak van die laatste weken een paar leuke weken, in ieder geval voor jezelf!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dag, wat doe je eigenlijk voor werk?
    en Waar?
    Logisch dat je je toekomst een beetje als een gat ziet, en vwb je werkgever:
    Dat hoor ik meer, zij lossen vaak pas iets op, als het moment daar is.
    Ik kan begrijpen dat je dat niet leuk vindt, maar het is hun verantwoordelijkheid

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het zijn signalen he. Moe, kleptomanie, depressie op de loer...zorg goed voor jezelf!
    Oja, hoe je werk na jou werktijd georganiseerd wordt is niet jouw verantwoording. De baas zal pas dan merken hoeveel je eigenlijk deed, denk ik. Maar jij hoeft dat niet te (re)organiseren, ook niet in je hoofd.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Natuurlijk is er nog geen opvolger. Dat zijn 2 mensen op de loonlijst, dat willen ze helemaal niet.
    Best kans dat er überhaupt geen opvolger komt maar een reorganisatie waarbij jouw werkzaamheden over de rest verdeeld wordt. Maar het is niet jouw pakkie An hoe dat geregeld wordt. Je doet je werk, ruimt je buro op en dat is het. Je wordt een maandheid gemist en dan zijn er nieuwe patronen ontstaan. Niemand is onmisbaar. Hard maar waar.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Respect voor je openheid ,pas goed op jezelf

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Nou ik begrijp best hoe vervelend het is je werk niet netjes over te kunnen dragen. Ja het is het "probleem" van de baas/werkgever, maar je weet dat je naaste collega's moeten gaan dweilen als baas de kraan laat lopen en voor die mensen wil je het netjes achter laten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Goed dat je zelf al signalen herkent. Misschien is het om dingen op een rij te krijgen een goed idee om eens met een coach/psycholoog oid te praten?
    Waarschijnlijk ben je (onbewust) heel erg onzeker over de toekomst en wat er verder gaat komen en geeft het (denken aan ) stelen je houvast omdat jij bepaalt wat en hoe dat gebeurt.

    Ik hoop voor je dat je het vervolg van jouw werk nadat jij weg bent los kunt laten. Jij doet nu wat je moet doen en op de voor jou best mogelijke manier. Als jouw baas de continuïteit daarvan niet belangrijk vindt moet hij dat zelf maar ondervinden als jij weg bent en lekker van je pensioen, je kinderen en kleinkinderen geniet!

    En trek je alsjeblieft niks aan van zulke mensen als Lianne, vanachter een scherm is het makkelijk oordelen....

    Sterkte en succes, je kan het!
    Cath

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lijkt me dat jij je helemaal niet druk hoeft te maken over aan wie jij je werk moet overdragen, dat is jouw probleem niet. Ik zou zelfs een tandje terugschakelen qua inzet, verantwoordelijkheid, zometeen ga jij overspannen je pensioen in. Dat lijkt me niet de bedoeling.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik ben 59 en werk nu 7 jaar in een winkel. En ik heb nog nooit iets meegenomen. De laatste maanden heb ik bijna elke middag moeten werken, ook op zaterdag en zondag. Ik heb een 7/16 contract en heb dus veel meer uren gedraaid dan ik verplicht ben. Omdat onze winkel aan het verbouwen is, omdat een collega ziek is, omdat er te weinig personeel is enz.

    We gaan nu verhuizen en ik kreeg te horen dat ik niet op 18 en 19 oktober vrij kan krijgen (de nieuwe kozijnen worden dan geplaatst) en in november als ik moet verhuizen kan ik ook geen vrij vragen want dan is het bijna Sinterklaas... en ineens vanuit het niets kwam de bijna dwangmatige gedachte om dingen mee te nemen. Want ik voelde me zo gebruikt en eigenlijk misbruikt.. en dat gevoel komt echt uit mijn kindertijd. Dus om te compenseren wilde ik iets ergs terug doen.. iets pikken dus. Gelukkig kan ik goed van een afstand naar mezelf kijken en toespreken en gaf ik niet toe aan de aandrang.. maar toch dat ik dat voelde, dat ik die compensatie zelfs maar overwoog.

    Ik zat huilend bij de makelaar, bij de notaris en bij de tandarts en toen wist ik, ik heb mijn grenzen fors laten overschrijden, als ik nu niet uitkijk komt de depressie keihard aan mijn deur kloppen. ik heb me ziek gemeld en besloten om te stoppen met werken. Ik denk dat ik gelukkiger word als ik mijn agenda weer in eigen beheer neem. Dan maar geen salaris meer.

    En Lianne, soms zetten gebeurtenissen in het nu, mechanismen uit het verleden in werking.. niet iedereen heeft dezelfde achtergrond en niet iedereen kan zich evengoed inleven in de ander.
    Ik vind Zuinigaan juist een voorbeeld, door haar worstelingen en angsten te uiten,voor een groot publiek moet je maar durven. petje af dus.. en kop op trouwens ook. Bieke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een nare bazen bij die winkel! Jij wel aan alle kanten flexibel, en zij nooit. Goed dat je opstapt / op kunt stappen. Wie weet komt er nog wel een keer nieuw werk, maar dan wel ergens waar jij wat meer gewaardeerd wordt.

      Verwijderen
    2. Hoi Petra, het ligt veel gecompliceerder dan dat. Ik vind dat ik een hele capabele en lieve manager heb. Die te maken heeft met opdrachten van bovenaf, die maar een heel beperkt aantal uren personeel mag inzetten tov. de openingsuren. Die een enorme verbouwing voor de kiezen kreeg en gewoon de targets moest halen. Van bovenaf te horen krijgt dat ze niet meer mensen mag aannemen, goede krachten met kennis ziet weglopen ivm. belachelijk salaris, ik verdien €10.73 bruto ook, op zaterdag. Dus het zijn niet de collega's in de winkel, maar het hoofdkantoor en de aandeelhouders, die hun winsten belangrijker vinden dat het werkklimaat voor het personeel.
      Nadat ik dinsdag heb ziek gemeld en dit weekend samen met mijn man besloten heb dat ik stop met werken, voel ik de energie weer terug keren. Ik slik op dit moment wel als aanvulling een multivitamine. Bieke

      Verwijderen
    3. Ah ja, Bieke, da's waar. Dat ervaar ik eigenlijk ook wel in mijn werk. Je directe baas geeft om je, maar zit vast door opdrachten van bovenaf, voor wie het personeel alleen uit fte's bestaat.

      Verwijderen
  14. Misschien ook heel even met je huisarts gaan praten? Er kan natuurlijk ook nog iets lichamelijks meespelen.

    Ik hoop dat je je snel weer wat fitter voelt.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik waardeer je openhartigheid zeer. De worsteling rondom pensioen maak je erg goed zichtbaar. Al die jaren inzet en nu kun je niet eens goed overdragen, roept bij mij het beeld op van ' hoe nuttig is het allemaal'. En dan ook ineens een eigen structuur in de dag aanbrengen, zonder duidelijk externe prikkels. Fijn voor een vakantie, maar dit is veel langer dan een vakantie. Geen wonder dat oude verdedigingsmechanismen en manieren om je fijn te voelen weer opkomen.
    Hoe ben je vroeger gestopt met de voor jezelf minder wenselijke verdedigingsmechanismen? Welke van die manieren/technieken kun je nu weer gebruiken?

    Je openhartigheid maakt mij ervan bewust dat ik mijn grenzen ook moet bewaken, dat het belangrijk is en blijft zinvolle dingen naast het werk te doen, en op te letten mezelf te kunnen beschrijven zonder werk. Hartelijk dank daarvoor

    Groetjes Puckie

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Herkenbaar. Voor jou is die neiging blijkbaar een teken dat je emmer vol loopt. Ik heb dat met eten. Dat kan tijden onder controle zijn. Maar als mijn emmer vol loopt voel ik toch weer de oude aandrang. Het is gewoon een manier van afreageren denk ik.
    Gewoon lekker snel met pensioen gaan. Die opvolging is niet jouw zorg.
    Al kan ik me goed voorstellen dat het iets met je doet

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Zorg goed voor jezelf en haal gezond je pensioen

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Het duidt er allemaal op dat je uit balans bent. Verder gaar er een virus rond nu. Dat zul je ook wel opgepikt hebben. Inderdaad maar eens naar de huisarts, waardes laten controleren, praten over dit etc. Om van het virus en alles bij te komen maar eens een weekje ziek melden. Dan kunnen ze daar tevens oefenen voor na de herfstvakantie. Beterschap gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Mooi en eerlijk stuk. Ik hoop dat je wat met de reacties kan, het is wel duidelijk dat er veel in lichaam en hoofd speelt. Je bent een sterke vrouw en zo'n periode van overgang ga je wel doorkomen. Zal even duren voor je je draai hebt gevonden maar komt ongetwijfeld goed.
    En je het weer stof om over te bloggen

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Heel raar om niet actief je werk over te dragen. Geeft je bijna het gevoel alsof het er niet toe doet.

    Ik zou, om het voor jezelf af te sluiten, actief verslag doen van hoe jij werkt en welke werkzaamheden jij doet. Ik had zelf altijd een grote ordner waarin al mijn processen tot in detail beschreven stonden en daarnaast een overzicht met taken, zodat alles terug te vinden was 'als ik onder een bus kwam' - of in jouw geval: nu je met pensioen gaat.

    Hoe zij het straks oplossen is gewoon hun probleem. Jij mag je nu op jezelf gaan richten en op jouw leven na het werk. Ik hoop dat je dat in positieve zin kunt gaan doen, maar ik snap wel dat het lastig is, die weg naar het onbekende.

    Sterkte en succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Moedig dat je zo open hierover schrijft. Dat een paar moraalridders jouw conclusie 'onzin' vinden, moeten zij weten.

    Het valt niet mee om je te realiseren dat jouw werk binnenkort klaar is en de angst dat je misschien wel helemaal niet zo belangrijk was daar op je werk, want je wordt niet eens vervangen. Sterker nog...het lijkt wel alsof het niemand iets kan schelen.
    Wat in feite ook zo is. Als je eenmaal weg bent, draait je bedrijf gewoon door. Komen er anderen, nieuwe medewerkers, nieuwe managers, nieuwe methoden en doe jij er niet meer toe.

    Wees blij dat je met pensioen kan. Dat je nog gezond genoeg bent om ervan te genieten. Dat je financieen meer dan op orde zijn. En je een fijne familie om je heen hebt.

    Nogmaals; ik bewonder je openheid over dit onderwerp.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Dit zijn de laatste loodjes en die zijn meestal het zwaarst. Wat je opvolging betreft, de zorgen die je daarover hebt laten zien dat je veel (teveel?) verantwoordelijkheidsgevoel hebt. Altijd hard gewerkt om alles goed te laten verlopen en je wilt graag dat het zo blijft als jij met pensioen bent. Ik begrijp het wel maar het heeft geen zin om je daar druk over te maken!
    Je hebt je “kleptomanie-neigingen” goed onder controle dus het lijkt me dat dit meer ‘n waarschuwing was: teveel loodjes!
    Ben je nooit n.a.v. je jeugd in therapie geweest? Misschien alsnog? Mijn man ging 8 jaar geleden (hij was toen 60) in therapie en het heeft hem veel geleerd en veel goeds gebracht!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Diep respect voor je openheid Zuinigaan! Mooi dat je de gedachte aan diefstal kunt linken aan je jeugd (dat is wat anders dan je jeugd de schuld geven). En zoals meerderen al aangaven: let heel goed op jezelf. Het zou naar zijn als je last krijgt van een depressie (ik meen te weten dat je depressiegevoelig bent). Voel je niet te verantwoordelijk voor je werk. Ik voelde mij ook altijd erg verantwoordelijk en ben letterlijk diep gevallen daardoor en niemand die nu nog op kantoor aan mij denkt (was 5 jaar geleden). Veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar kwetsende reacties naar mij of anderen, reclame en ook reacties met naar mijn mening onjuiste informatie (bijvoorbeeld complottheorieën) worden niet geplaatst.

Over verwijderde of niet geplaatste reacties ga ik niet in discussie.