Gisteren ben ik bij de bedrijfsarts geweest. Dit was naar aanleiding van de uitspraak van mijn leidinggevende dat ik vanwege mijn gezondheid geen uitbreiding van uren kon krijgen. De leidinggevende zei letterlijk: ik ga jou niet meer uren geven, want dan word je ziek en dat is niet in jouw eigen belang. Ze zei ook: ik blijf bij mijn standpunt dat dit niet goed is voor de organisatie en ook niet in jouw belang. Klik hier voor de blog die ik hierover geschreven heb. De bedrijfsarts kende de inhoud van het preventief dossier niet. Het blijkt dat dit door de leidinggevenden, beiden mensen die niet gehinderd worden door enige medische kennis, was aangelegd. De leidinggevenden hadden op eigen initiatief een inschatting gemaakt van mijn inzetbaarheid en waren tot de conclusie gekomen dat ik het beste 70% inzetbaar zou zijn. Mijn huidige leidinggevende en haar voorgangster hebben mij daarmee op een dood spoor gezet en hebben mijn mogelijkheden binnen de organisatie door deze manier van werken fors ingeperkt.
Daar zat ik dan, zonder ziek te zijn bij de bedrijfsarts, om te "bewijzen" dat ik fit genoeg ben om meer te werken. Hij had geen medisch bezwaar tegen een uitbreiding van uren. Hij heeft de ziekmeldingen van de afgelopen vijf jaren bekeken en heeft geconstateerd dat ik in deze jaren nauwelijks ziek ben geweest. Daarnaast geeft de stand van zaken van mijn diabetes ook absoluut geen reden om mij te adviseren minder te werken. Ik ben opgelucht met dit resultaat, maar nog steeds boos over het mij aangedane onrecht. Het ging mij er ook vooral om de onterechte behandeling aan te vechten. Ik hoef eigenlijk helemaal niet zo nodig structureel meer te werken. Zo nu en dan een klusje en tijdelijk wat uren erbij is prima, maar structureel hoeft dat voor mij eigenlijk niet. Eerst maar eens kijken of het bevalt om meer uren te werken.
Ik zie wel of ik nu bij de eerstvolgende klus uren erbij krijg. Misschien word ik nog steeds gepasseerd, omdat de leidinggevende in feite nog steeds niet overtuigd is. Dan kan ik er in ieder geval wel wat van zeggen.
Daar zat ik dan, zonder ziek te zijn bij de bedrijfsarts, om te "bewijzen" dat ik fit genoeg ben om meer te werken. Hij had geen medisch bezwaar tegen een uitbreiding van uren. Hij heeft de ziekmeldingen van de afgelopen vijf jaren bekeken en heeft geconstateerd dat ik in deze jaren nauwelijks ziek ben geweest. Daarnaast geeft de stand van zaken van mijn diabetes ook absoluut geen reden om mij te adviseren minder te werken. Ik ben opgelucht met dit resultaat, maar nog steeds boos over het mij aangedane onrecht. Het ging mij er ook vooral om de onterechte behandeling aan te vechten. Ik hoef eigenlijk helemaal niet zo nodig structureel meer te werken. Zo nu en dan een klusje en tijdelijk wat uren erbij is prima, maar structureel hoeft dat voor mij eigenlijk niet. Eerst maar eens kijken of het bevalt om meer uren te werken.
Ik zie wel of ik nu bij de eerstvolgende klus uren erbij krijg. Misschien word ik nog steeds gepasseerd, omdat de leidinggevende in feite nog steeds niet overtuigd is. Dan kan ik er in ieder geval wel wat van zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, racistische, onaardige, of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.
Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.