Goedkoop samenwonen?

Op Hemelvaartsdag was ik op bezoek bij de vader van mijn kinderen. Hij is al heel lang psychiatrisch patiënt en woont in een instelling in de bossen van Drenthe. Hij woont sinds januari 1998 niet meer bij mij. De instelling ligt in een parkachtig landschap, met veel verschillende bomen, schitterende enorme rhododendrons (die overigens nu nog niet bloeien), veel comfortabele bankjes in de zon.  Een prachtige omgeving, heerlijk om even buiten te zijn.
Soms is ex zeer chagrijnig en nurks, vijandig bijna. Er is dan niets goed in wat ik doe: ik kom niet vaak genoeg, ik geef onze kinderen niet genoeg geld en hij véél meer en dat vindt hij niet eerlijk,  ik ben niet genoeg betrokken bij zijn zorg etc etc. Hij was deze keer zeer vriendelijk, maakte complimenten over mijn haar en hoe ik er uit zag en zei dat ik er veel jonger uitzag dan mijn 63 jaren.

We wandelden samen in de zon naar het patiëntenrestaurant en konden kiezen uit een feestmenu of een gewoon menu, samengesteld uit aardappels, vlees en bloemkool. Ex ging voor het zeer koolhydraat rijke feestmenu bestaande uit een stapeltje pannenkoeken met appel, ik voor het gewone menu. Eters vóór mij kregen een enorme schep aardappels en een beetje bloemkool. Ik koos voor de omgekeerde verhoudingen.
Het restaurant was bijna uitgestorven op deze zonnige Bevrijdingsdag. De meeste patiënten eten op de afdeling en niet in het restaurant. Bijna alle tafeltjes waren vrij. Toch koos ex er voor om aan te schuiven bij 2 dames die mij onbekend waren. Ik protesteerde nog:  "heb je niet genoeg aan mijn gezelschap?" Waarschijnlijk hoorde hij het niet en ging 'gezellig' met de dames zitten keuvelen en liet mij links liggen.
Op de terugweg zaten we op een bankje, lekker in de zon en toen kwam hij met het voorstel om bij mij in te trekken als ik over 2,5 jaar met pensioen ben. Dan heb ik als pensionado voldoende tijd: lekker goedkoop en gemakkelijk. Het was niet de eerste keer dat hij dat opperde en zichzelf uitnodigde om bij mij te komen wonen. De vorige keer heb ik zeer beslist gezegd dat ik zeer tevreden ben als alleenstaande en dat ik er niet over peins om iemand in huis te nemen, dat ik erg gehecht ben aan mijn vrijheid. Waarschijnlijk was hij dat al weer helemaal vergeten. Dus dat heb ik ook nu weer eens even duidelijk herhaald.
Hij wil wel en zou graag zijn verzorgers, psychiaters en verpleegkundigen ruilen voor privé verzorging bij mij. Ik mag dan na ruim 20 jaar niet met hem samen te hebben geleefd, zijn spoedopnames bij psychoses regelen, ik mag zijn elastieken kousen aan- en weer uitdoen, zijn medicijnen verzorgen (naast de ernstige psychiatrische stoornissen heeft hij sinds de tachtiger jaren 3 chronische ziektes) en contact onderhouden met psychiaters en artsen. Ik mag zorgen voor zijn incontinentiematerialen en zijn bed verschonen. En daarnaast natuurlijk boodschappen doen, eten koken, huis schoonhouden en taxichauffeur zijn.
Ik heb ervaring, alleen niet met de kousen en de luiers. Die luiers waren overigens 20 jaar geleden ook wel prettig geweest.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat hij heel andere dingen leuk vindt dan ik. Hij houdt van sport op tv: voetbal, tennis, wielrennen, schaatsen. Ik helemaal niet. Hij houdt van luide muziek. Luid omdat zijn gehoorverlies minstens zo groot is als dat van mij, maar hij geen hoortoestellen blieft. Met de soort muziek is nog wel te leven, zijn smaak is niet slecht, maar ik houd van stilte en rust.
Na 2 uren bij hem op bezoek wil ik wel weer naar huis.

Eén ding weet ik absoluut zeker, dit ga ik niet doen!
Hij blijft voor mij een oefening in assertiviteit en het bewaken van mijn grenzen.
Er komt ongetwijfeld een volgende keer.

Ik ben niet erg geschokt,  dat was ik de vorige keer toen hij zichzelf uitnodigde veel méér dan nu.
Ik denk: hij heeft gewoon niet zo'n goed contact met de realiteit en neem het hem niet al te kwalijk.
Ik moet geen dingen doen die hem op verkeerde gedachten brengen. Hij wil dat ik hem vaker bel en vaker langs kom. Dat lijkt mij niet een goed idee.

En goedkoop? Voor hem wel, hij zou waarschijnlijk weigeren om huur te betalen, daarvoor ken ik hem goed genoeg. In zijn ogen is mijn huis van "ons" en de hypotheek is dan afgelost, dus waarom dan betalen als ik "gratis" woon?