zaterdag 7 mei 2016

Goedkoop samenwonen?

Op Hemelvaartsdag was ik op bezoek bij de vader van mijn kinderen. Hij is al heel lang psychiatrisch patiënt en woont in een instelling in de bossen van Drenthe. Hij woont sinds januari 1998 niet meer bij mij. De instelling ligt in een parkachtig landschap, met veel verschillende bomen, schitterende enorme rhododendrons (die overigens nu nog niet bloeien), veel comfortabele bankjes in de zon.  Een prachtige omgeving, heerlijk om even buiten te zijn.
Soms is ex zeer chagrijnig en nurks, vijandig bijna. Er is dan niets goed in wat ik doe: ik kom niet vaak genoeg, ik geef onze kinderen niet genoeg geld en hij véél meer en dat vindt hij niet eerlijk,  ik ben niet genoeg betrokken bij zijn zorg etc etc. Hij was deze keer zeer vriendelijk, maakte complimenten over mijn haar en hoe ik er uit zag en zei dat ik er veel jonger uitzag dan mijn 63 jaren.

We wandelden samen in de zon naar het patiëntenrestaurant en konden kiezen uit een feestmenu of een gewoon menu, samengesteld uit aardappels, vlees en bloemkool. Ex ging voor het zeer koolhydraat rijke feestmenu bestaande uit een stapeltje pannenkoeken met appel, ik voor het gewone menu. Eters vóór mij kregen een enorme schep aardappels en een beetje bloemkool. Ik koos voor de omgekeerde verhoudingen.
Het restaurant was bijna uitgestorven op deze zonnige Bevrijdingsdag. De meeste patiënten eten op de afdeling en niet in het restaurant. Bijna alle tafeltjes waren vrij. Toch koos ex er voor om aan te schuiven bij 2 dames die mij onbekend waren. Ik protesteerde nog:  "heb je niet genoeg aan mijn gezelschap?" Waarschijnlijk hoorde hij het niet en ging 'gezellig' met de dames zitten keuvelen en liet mij links liggen.
Op de terugweg zaten we op een bankje, lekker in de zon en toen kwam hij met het voorstel om bij mij in te trekken als ik over 2,5 jaar met pensioen ben. Dan heb ik als pensionado voldoende tijd: lekker goedkoop en gemakkelijk. Het was niet de eerste keer dat hij dat opperde en zichzelf uitnodigde om bij mij te komen wonen. De vorige keer heb ik zeer beslist gezegd dat ik zeer tevreden ben als alleenstaande en dat ik er niet over peins om iemand in huis te nemen, dat ik erg gehecht ben aan mijn vrijheid. Waarschijnlijk was hij dat al weer helemaal vergeten. Dus dat heb ik ook nu weer eens even duidelijk herhaald.
Hij wil wel en zou graag zijn verzorgers, psychiaters en verpleegkundigen ruilen voor privé verzorging bij mij. Ik mag dan na ruim 20 jaar niet met hem samen te hebben geleefd, zijn spoedopnames bij psychoses regelen, ik mag zijn elastieken kousen aan- en weer uitdoen, zijn medicijnen verzorgen (naast de ernstige psychiatrische stoornissen heeft hij sinds de tachtiger jaren 3 chronische ziektes) en contact onderhouden met psychiaters en artsen. Ik mag zorgen voor zijn incontinentiematerialen en zijn bed verschonen. En daarnaast natuurlijk boodschappen doen, eten koken, huis schoonhouden en taxichauffeur zijn.
Ik heb ervaring, alleen niet met de kousen en de luiers. Die luiers waren overigens 20 jaar geleden ook wel prettig geweest.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat hij heel andere dingen leuk vindt dan ik. Hij houdt van sport op tv: voetbal, tennis, wielrennen, schaatsen. Ik helemaal niet. Hij houdt van luide muziek. Luid omdat zijn gehoorverlies minstens zo groot is als dat van mij, maar hij geen hoortoestellen blieft. Met de soort muziek is nog wel te leven, zijn smaak is niet slecht, maar ik houd van stilte en rust.
Na 2 uren bij hem op bezoek wil ik wel weer naar huis.

Eén ding weet ik absoluut zeker, dit ga ik niet doen!
Hij blijft voor mij een oefening in assertiviteit en het bewaken van mijn grenzen.
Er komt ongetwijfeld een volgende keer.

Ik ben niet erg geschokt,  dat was ik de vorige keer toen hij zichzelf uitnodigde veel méér dan nu.
Ik denk: hij heeft gewoon niet zo'n goed contact met de realiteit en neem het hem niet al te kwalijk.
Ik moet geen dingen doen die hem op verkeerde gedachten brengen. Hij wil dat ik hem vaker bel en vaker langs kom. Dat lijkt mij niet een goed idee.

En goedkoop? Voor hem wel, hij zou waarschijnlijk weigeren om huur te betalen, daarvoor ken ik hem goed genoeg. In zijn ogen is mijn huis van "ons" en de hypotheek is dan afgelost, dus waarom dan betalen als ik "gratis" woon?

26 opmerkingen:

  1. Goede keuze om hier niet in mee te gaan. Als ik het zo lees lijkt me het een hele opgave om je ex in huis te hebben en te verzorgen, bijna een fulltime baan. Wat mij vooral ook moeilijk lijkt is dat je waarschijnlijk jouw toenmalige partner heb zien aftakelen/afglijden. En al op jonge leeftijd, want begin veertig vindt ik jong. Nee zeggen en voor jezelf opkomen wordt makkelijker naar mate je het vaker doet. Dus flink oefenen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze reactie was in de spambox beland. Het is voor mij onverklaarbaar waarom. Inmiddels op zondag na 22.00 alsnog geplaatst.

      Verwijderen
  2. Typisch iemand die buiten de werkelijkheid staat.
    Vinden jullie dochters het wel 'prettig' dat je deze (toch wel intieme) gegevens over hun vader op het www plaatst?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk niet dat dit een probleem is, ik heb veel vaker over hem geschreven en ze weten beide heel goed hoe het was toen hij nog thuis woonde.
      Behalve het feit dat hij toen wel eens in bed plaste, staat er weinig intiems in.

      Verwijderen
  3. Ik vind het mooi dat je zijn verzoek zonder bloeddrukverhoging naast je neer kunt leggen. Uit eigen ervaring weet ik dat het lastig is "conflictvrij"te reageren op een familielid met een psychiatrische stoornis, wanneer die je over je grenzen gaat. Grenzen waarvan de patient zich niet altijd bewust is.
    In huis nemen - nee. Zeker niet. Gelukkig is de zorg in G. en omstreken heel goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het lijkt me een bezoek dat veel energie vraagt. Knap hoe je ermee om gaat. Maar je hebt duidelijk ervaring. Hoe is het voor jouw dochters. Hebben zij nog contact met hem?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, onderdeel van zijn stoornis, zou ik zeggen, dit gebrek aan inlevingsvermogen/realiteitszin etc. Wel heel lastig. En wordt over 2,5 jaar misschien nog lastiger. Weten zijn begeleiders hoe jij er over denkt? (Misschien kunnen ze hem af en toe afremmen?)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind het heel erg knap hoe je reageert. Maar je kent hem natuurlijk al heel lang, en je hebt ook nog een dag gehad om hierop te reflecteren. Toch, om dan zo rustig te kunnen zeggen: hij heeft niet zo'n goed contact met de realiteit, ik vind dat bijzonder. Menigeen zou zich zwaar beledigd hebben gevoeld bij zo'n verzoek om na je pensioen nog even 24/7 de onbetaalde mantelzorger van je ex te worden. Mijn complimenten, ik ben erg onder de indruk van je rust en je evenwicht.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat moeilijk voor je. Niet te vriendelijk zijn,omdat zoiets verkeerde verwachtingen wekt.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je bent een sterke vrouw zoals je met deze situatie omgaat en in het verleden bent omgegaan, daarbij alleen nog twee dochters opvoedend. Lijkt mij heel pittig voor jou (geweest), petje af.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Voor mij is een relatie al uitgesloten sls iemand in de woonkamer die ook mijn woonkamer sport op tv wil kijken. Die ex van jou heeft nog meer narigheid op zijn kerfstok

    Vrijheid is fijn. Een benijdigingswaardig iets

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Er is toch eigenlijk geen sprake van weer gaan samenwonen met de vader van je kinderen ? Uit ervaring weet ik dat mensen die langdurig in een instelling wonen en psychiatrisch ziek zijn bepaald geen heldere blik hebben op hun omgeving. Als ik op bezoek ging wist ik wel dat het moeilijk zou zijn om helder te communiceren. Dat verwachte ik ook niet. Manipuleren, zeuren, aandacht trekken, alles gebeurde wel eens. Ik was me er altijd van bewust dat hij ziek was en in de instelling zou moeten blijven wonen. Terwijl ik gezond en zelfstandig was. Inmiddels is mijn familielid overleden, in de instelling waar hij woonde.
    Knap, dat je je ex nog blijft bezoeken Zuinigaan !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar is zeker geen sprake van. Hij denkt van wel, maar dat is zijn vertroebelde blik. Ook hij is goed in manipuleren en zeuren en het bedenken van onmogelijke zaken.

      Verwijderen
  11. Ik zou het zeker ook aan de instelling doorgeven. Niet dat de verhuizing al geplanned staat bij hem. Voor je eigen veiligheid.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is inderdaad een goed idee om even te bellen. Niet dat ik denk dat ze met hem mee gaan in zijn plannen om bij mij te komen wonen, maar de grootst mogelijke duidelijkheid kan nooit kwaad.

      Verwijderen
    2. Zuinigaan, je wil naar de instelling bellen? Mail het en bewaar je mail goed. Als je belt weet straks niemand meer wie het was of de persoon die je nu aan de lijn hebt is over 2 en half jaar weg of weet niet eens meer dát je gebeld hebt. Zet het dus op papier! en bewaar alles goed. Ga anders in gesprek met ze en laat er een verslag van maken of schrijf zelf het verslag met cc aan leidinggevenden ed.

      Verwijderen
    3. Ik bel met zijn contactpersoon en niet zomaar iemand. Deze persoon is er over een paar dagen weer. Zijn persoonlijke begeleider is diegene die zorgt dat dergelijke dingen in het dossier komen. Ik heb geen mailadres, alleen een telefoonnummer.

      Verwijderen
  12. Hm... nee klinkt niet als een aanlokkelijk idee van jou oogpunt uit gezien...
    Gelukkig ben jij ook degene die bepaald of het gebeurd.

    Goed van je dat je je rust behoud en goed je grenzen aangeeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het is niet voor niets je ex, dus geen reden om te gaan samenwonen. En privé-verpleegster kun je ook wel voor een ander worden als je dat graag zou willen. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Goh, zou Rutte (of andere Haagse kornuit daarvan) soms bij hem langs zijn geweest om dit goede idee te opperen? Dat is toch immers win-win voor "iedereen", de maatschappij lekker goedkoop uit en jij bent niet meer eenzaam enzo (einde cynisme modus).
    Serieus, compliment Zuinigaan hoe je hier mee om gaat en ook dat je nog steeds bezoekjes brengt.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hallo zuinigaan

    U heeft heeft het over uw ex dus ga ik er vanuit dat gescheiden bent, dan vind ik dat uw ex niet van u kan verwachten dat u na uw pensioen zijn mantelzorger moet zijn. Groeten Gea

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb bijna 20 jaar met hem samengewoond en beschouw hem als mijn ex-man. Naar de letter van de wet is hij dat niet.
      We hebben wel samen 3 kinderen gekregen die hij erkend heeft.

      Verwijderen
    2. Misschien is het toch wel eens goed om daar eens goed onderzoek naar te gaan doen. Als het namelijk zo aanvoelt, is het ook prettiger om eea goed op papier te hebben staan.

      Verwijderen
    3. Zuinigaan, als er geen samenlevingscontract was hoef je niets te regelen, je ex heeft nergens recht op. heb je wel een samenlevingscontract dan even een advocaat vragen, eerste half uur gratis? wat je rechten zijn. ik ben na scheiding van samenwonen naar advocaat gerend, omdat ik meer inkomsten had dan ex, maar omdat we geen samenlevingscontract hadden had hij nergens recht op. dus dat zou ik even navragen. En volgens mij, kan hij het niet eisen ook de instelling niet, alhoewel die misschien het wel graag willen omdat de handen aan het bed zogezegd steeds lastiger worden, dus liever iemand die weer naar voormalig partner gaat dan kunnen hun het met hun bezetting en personeel ook beter rondbreien, maar NIET in huis nemen, je bent niet voorniks gescheiden, met deze man kon je blijkbaar niet leven en je hebt zelf een leven , bent geen verzorgster voor hem als je met pensioen gaat, dan ga je eindelijk zélf genieten.

      Verwijderen
  16. Ansie, ik denk dat zuinig aan er geen seconde over nadenkt om haar ex in huis te nemen, haar ex is een psychiatrisch patient die totaal buiten de werkelijkheid leeft.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.