In de Volkskrant stond onlangs een heel verhelderend artikel over waarom beoordelingsgesprekken beter afgeschaft zouden kunnen worden, omdat ze in de ogen van Kilian Wawoe gewoon "flauwe kul" zijn.
Het lijkt mij een goede zaak, want het beoordelingsgesprek is zo'n tijdsverspilling!
Het schijnt een feit te zijn dat maar 21% van de beoordelingsgesprekken gaat over prestatie.
Beoordeling gaat over vaak andere dingen. Mooie mensen krijgen een betere beoordeling en ook mensen zonder accent, slanke vrouwen en forse, gespierde mannen. Ook is het in het beoordelingsgesprek in je voordeel als je wit bent en een Hollandse naam hebt. Met prestaties heeft dat alles niets te maken!
Ik vond het beoordelingsgesprek altijd al zonde van mijn tijd. Er moesten altijd van mijn kant plannen komen voor verbetering ook al ging het prima en was iedereen tevreden, verbetering zat nu eenmaal in het format.
Maar ik snap nu wel waarom een beoordelingsgesprek zo'n 12 jaar geleden al snel ging over de sores van mijn leidinggevende en absoluut niet meer over het werk.
Wat is jouw ervaring met beoordelingsgesprekken?
dinsdag 10 december 2019
Oh dáárom ging het beoordelingsgesprek al heel snel over de scheiding en de kinderen van mijn leidinggevende!
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik kan me mijn laatste beoordelingsgesprek niet herinneren en ik werk nu toch al 35 jaar! In het onderwijs zijn er natuurlijk ook gesprekscycli, maar het lijkt wel alsof er steeds nieuwe versies worden bedacht door de personeelsfunctionarissen en dat deze elkaar zo snel opvolgen dat je nooit eens de kans krijgt om zo'n gesprekkenronde te starten. Daarnaast zijn leerlingen en studenten een goede graadmeter van hoe je het doe als docent: wanneer zij gaan klagen over een docent dan weet je dat het goed mis is, en hoor je positieve geluiden dat gaat het over het algemeen goed! Niets eerlijker dan de jongeren die je iedere dag voor je hebt zitten! Dus voor mij hoeven die beoordelingsgesprekken ook niet!
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf manager en ben ze liever kwijt dan rijk. Ik geloof er ook niet in dat je, als je blij bent met je baan, persé extra moet groeien. Dat doe je wel automatisch door de ervaring die je continu opbouwt. Ik geloof wel in beoordelingsgesprekken voor het bepalen van eventuele promotie of niet, maar dat is dus wat mij betreft geen verplichting.
BeantwoordenVerwijderenJe bent een manager naar mijn hart! Door gewoon je werk te doen ontwikkel je je ook, alleen al door met de tijd bij te blijven
VerwijderenMet mijn vorige leidinggevende waren deze gesprekken in principe wel nuttig. Ik kreeg wat statistieken te horen van hoe ik het het afgelopen jaar gedaan had, we bespraken kort wat hoogtepunten van het afgelopen jaar (bijvoorbeeld een presentatie die ik gegeven had of een andere bijzondere klus die ik gedaan had), en daarna ging het over eventuele cursussen die ik kon gaan volgen of nieuwe taken die ik kon gaan doen.
BeantwoordenVerwijderenMijn huidige leidinggevende... Tja. Daarmee is zo'n gesprek vooral "uitzitten" en vooral je mond houden, want anders steekt hij weer een nieuwe monoloog af.
Beoordelingsgesprekken ken ik niet, wel functioneringsgesprekken. En die vind ik vaak wel een beetje spannend, maar toch ook soms nuttig op zijn tijd. Mijn vorige leidinggevende weigerde altijd functioneringsgesprekken te voeren, omdat hij wel tevreden was (terwijl ik bezig was overspannen te raken), en als hij ze wel voerde, waren je collega's eerder op de hoogte van wat er werd besproken dan jij zelf weer op je werkplak zat. NIet helemaal zoals het zou moeten.....
BeantwoordenVerwijderenVreselijk vond ik het vooral de laatste 3 jaar een bureaucratisch mens waarbij nooit iets positief was. Vijf mensen die hardstikke blij met mij waren een een die een heel klein dingetje aanhaalde en daar werd enorm op gehamerd hoe erg dat was. en dat ook in andere meetings weer aanhaalde.
BeantwoordenVerwijderenBen uiteindelijk mede daardoor net iets te vroeg gestopt en overspannen geweest
Bij mij werd het al snel - je werk is meer dan prima, maar ... en dan een half uur zever waarom ik zo'n vervelend persoon zou zijn ...
BeantwoordenVerwijderenBij ons zijn er 3 verplichte gesprekken per jaar, 1e is doelstelling (wat zijn je doelen voor dit jaar), 2e functionering (2 kanten op, hoe doe je het tot nu toe, en hoe vind jij dat je manager het doet), 3e beoordeling (heb je je doelstellingen bereikt en zijn jij en je manager daarover tevreden). Aan het laatste gesprek zit ook je bonus gekoppeld (die bij ons zeer bescheiden is, maar alles beetjes helpen). Op deze manier vind ik de gesprekken zeker werken, maar in een klein team zoals het onze, zijn die gesprekken eigenlijk vooral een verplichting vanuit het hoofdkantoor, als er iets is bespreken we dat gewoon direct.
BeantwoordenVerwijderenBij mijn vorige werkgever vond vooral hr de functioneringsgesprekken belangrijk. Prachtig format in elkaar geknutseld. Op het.moment dat ik als leidinggevende mijn eerste.functioneringsgesprek ging voeren vroeg een HR dame of zij het voorbereidde formulier in mocht zien en eventueel bij kon sturen. Uhm sorry. Nee. Dit is mijn beeld van mijn medewerkers. En niet het jouwe. Toen kwam de aap uit de mouw. Als ik een "goed" zou geven (wat die persoon meer dan verdiende) dan moesten er volgens de regels 2 tredes salaris bij. En dat was eigenlijk niet de bedoeling. Gelukkig dacht mijn leidinggevende daar anders aan toen ik dit aankaartte.
BeantwoordenVerwijderenDat was een redelijk bizarre insteek van een functioneringsgesprek
Uhh...nou heb ik zelf een hekel aan beoordelingsgesprekken en de meeste managers hebben er zelf ook de schurft aan, maar wat een kul om maar algemeen te stellen dat je een slechtere beoordeling krijgt als je niet knap, niet slank en allochtoon bent en iedere manager dus bevooroordeeld. Dan zou ik dus ik als dikke allochtoon nooit een goede beoordeling hebben gehad en een ‘slachtoffer’ zijn? Ik lig hier echt in een deuk, heb altijd prima beoordelingen gehad en laat me niet slachtofferen.
BeantwoordenVerwijderenDe gesprekken zelf vind ik tijdverspilling en vaak gaat er nog een een hoop administratieve rompslomp mee gepaard ook, wij moeten in een apart systeem inloggen en zelf leerdoelen bepalen en dat soort onzin.
Dit gaat over gemiddelden. Natuurlijk kunnen dikke allochtonen ook geweldige beoordelingen krijgen, maar gemiddeld krijge slanke autochtone dames en stevige autochtone heren betere beoordelingen. Dat doen ze bij onderzoek, naar gemiddelden kijken. Beetje makkelijk om dat weg te zetten als slachtoffergedrag omdat je er zelf niet mee te maken hebt. Het is natuurlijk sowieso heel lastig om bij jezelf aan te wijzen waar het door komt, daarom doen ze onderzoek op grotere schaal. Prijs je gelukkig zou ik zeggen.
VerwijderenIk prijs mezelf zeker gelukkig maar vind het ook wel heel makkelijk om te stellen dat het ‘gemiddeld’ wel zo zou zijn. Obv welke harde data stel je dat vast? Dan moet je niet alleen over de beoordelingen beschikken, maar ook over fictief ‘would be’ scenario als je wat minder slank/autochtoon/knap etc zou zijn. Zulke data zijn er niet dus zal het ‘onderzoek’ bestaan uit vragenlijstjes waarin mensen de vraag krijgen of ze een betere beoordeling zouden hebben gehad als... compleet koffiedik kijken dus. Het is ook een kunst om overal discriminatie en onrecht in te zien. Juist in Nederland kan iedereen die wil wat van zijn leven maken. Dus handen uit de mouwen of je nu groot/dik/dun/klein/zwart/blank/jong/ oud bent.
VerwijderenWelkom in de wondere wereld van onderzoek doen!
VerwijderenEcht, het is heel interessant. Ik deed onderzoek binnen de medische wereld. En ook daar wil je soms weten welke factoren ervoor zorgen dat een patiënt het beter of slechter doet dan een andere patiënt. En ook dan sta je voor het feit dat je natuurlijk niet één patiënt kunt kopiëren en dan de twee exacte kopieën aan twee verschillende behandelingen kunt blootstellen om nou eens rustig te zien welke beter werkt.
Maar daar komen dan toch dingen om de hoek kijken als grote groepen vergelijken én statistisch corrigeren voor confounders (dingen die náást de behandeling ook nog het eindresultaat beïnvloeden).
Uiteindelijk kun je dan toch een redelijk goede uitspraak doen over óf een bepaalde factor invloed heeft op het eindresultaat en zo ja, hoeveel invloed (ongeveer).
En dan kun je uiteindelijk dus ook aan je patiënten de beste behandeling geven, gebaseerd op die resultaten.
Medisch onderzoek en sociaal onderzoek zitten toch anders in elkaar in de basis. Zelf heb ik in een ver verleden een wazige studie in de sociaal wetenschappelijke hoek gedaan en je kunt gewoon naar gewenste uitslagen toe redeneren door wat te rommelen met de vraagstellingen (hoi Roos Vonk) echt harde data is er zelden en als het er is dan heb je het over harde bevolkingsstatistiek, bv 75% van de vrouwen werkt. Zeker bij een onderwerp als dit kan jij leuk aangeven dat je obv statistische data conclusies kunt trekken, maar waar komt de input voor de statistiek vandaan? Jij hebt nog patiënten om te vergelijken maar er liggen hier geen grote aantallen van twee beoordelingen naast elkaar waarbij de factor knapheid/gewicht/accent/kleur zijn weggewerkt. Kortom, heel leuk allemaal maar als er al wat aan data ligt, is het in de vorm van subjectieve vragenlijsten.
VerwijderenDus nee, ook deze reactie overtuigt niet echt dat er gemiddeld maar gediscrimineerd bij beoordelingen.
Er is een schitterend maar triest boek over de onzin van beoordelingsgesprek en hoe managers daar misbruik van (kunnen) maken.
BeantwoordenVerwijderenHet boek Operatie werk Arthur de deur uit ('Dagboek van een ongewenste werknemer'). Het boek is een onthutsend, minutieus, goed onderbouwd betoog van een werknemer die het totaal niet eens is met zijn negatieve werkbeoordelingen, en op zoek gaat naar het waarom.
Arthur besluit zich te verzetten. In een uniek, uitgebreid en minutieus onderbouwd bezwaarschrift tegen zijn beoordeling legt hij op overtuigende wijze de schokkende acties van zijn managers vast. Hij wordt een klokkenluider tegen wil en dank. Begin 2014 pleegt Arthur zelfmoord. Met zijn verhaal staat Arthur symbool voor de ongewenste werknemer van vandaag
Dat boek kende ik niet, het lijkt me zeer indrukwekkend!
VerwijderenKlopt, slaat nergens op. Laatste beoordelingsgesprek scoorde ik buitengewoon. Twee maanden later moesten er honderd mensen uit. En daar ging ik.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het nooit betreurd. De vlag hing ik uit.
Ik had een leidinggevende, wiens missie het was om mij onderuit te halen, o.a. door te eisen dat ik andere werkzaamheden zou moeten doen. Dit kreeg ik van haar te horen de dag nadat mijn man voor de 2e keer de diagnose kanker had gekregen. Tijdens dit beoordelingsgesprek heeft zij mij compleet onder uitgehaald. Ik vroeg haar of ik mijn huidige werkzaamheden mocht blijven doen vanwege de ziekte van mijn man. Haar antwoord: Ik hou geen rekening met jouw privé situatie. Dit was mijn laatste beoordelingsgesprek, ik heb zelf ontslag genomen (geen uitkering dus) en ben gaan genieten van mijn keuze pensioen.
BeantwoordenVerwijderenDan heb je precies gedaan wat zij wilde, terwijl een werknemer het zijn werkgever erg moeilijk kan maken. Je had jezelf vanwege het conflict en de psychische stress ook ziek kunnen melden. Dan gaat de arbo arts zich ermee bemoeien en komt het tot mediation. In elk geval had je een zak geld meegehad en het je leidinggevende lastig gemaakt.
Verwijderen