Sinds ruim een week fiets ik op mijn driewieler. Het is een luxe exemplaar, met elektrische ondersteuning en starthulp*. Hij heeft geen zadel, maar een stoel met rugleuning en armleuningen.
Doordat het zitje laag geplaatst is, ligt het zwaartepunt laag en heb je veel minder kans om te vallen.
Je kunt ook met lage snelheid achteruit fietsen door achteruit te trappen.
*Die starthulp werkt als volgt: je hoeft eerst helemaal geen kracht te zetten, door middel van het indrukken van een knopje maakt de fiets als vanzelf een beetje vaart. Dat is fijn, want de fiets is vrij zwaar en bij een gewone fiets maakte ik bij het opstappen al een beetje vaart en nu moet ik vanuit stilstand gaan trappen.
En?
Hoe fietst dat?
Het moet erg wennen!
Hij stuurt anders. Op een tweewieler stuur je vooral met je lichaam, bij een driewieler stuur je met je armen.
Daarnaast is het evenwicht heel anders. Als het wegdek niet helemaal 100% vlak ligt, dan hang je een beetje scheef. En ik kan je verzekeren dat bijna alle wegen en fietspaden een zekere bolling hebben of schuin aflopen, sommige best veel! Dat is vooral voor de afvoer van regenwater, heel goed voor de afvoer van dat water, maar niet voor mijn gevoel van evenwicht op de fiets. Op een tweewieler zoek je en vind je dat evenwicht automatisch. Op een driewieler ging mijn lichaam nogal in de paniekstand: HELP! Ik ga VALLEN!
Als je door een kuil fietst, schud je helemaal heen en weer en als je niet oppast trek je met je arm aan het stuur, soms richting berm en richting sloot.
Ik las
op de site van de Fietsersbond dat je op een driewieler eigenlijk opnieuw moet leren fietsen en dat geeft wel ongeveer weer hoe het voor mij in het begin voelde.
Ik kan nog niet alles en ben vooralsnog heel voorzichtig, maar zo langzamerhand heb ik een gevoel van controle. Achteruit fietsen heb ik nog niet geprobeerd, dat bewaar ik voor later!
Voor belangstellenden voor een driewieler: Op de site van de Fietsersbond staan een aantal leerzame tips.
Hier nog meer
over driewielers op de site van de Fietsersbond